عبادی، احمد

عبادی، احمد (۱۲۸۰-۱۳۷۲ ش) نوازندۀ سه‌تار و تکنواز انحصاری این ساز در تمام دوران برنامۀ گل‌های رنگارنگ، برگ سبز و گل‌های جاویدان. وی در خاندانی قدیمی از موسیقیدانان دربار قاجار به دنیا آمد و پدرش، از بزرگترین موسیقیدانان قرن سیزدهم و تدوین‌کنندۀ رپرتوار موسیقی کلاسیک ایرانی بوده است. عبادی نزد خواهرانش آموزش دید و از اوایل ۱۲۹۸ ش به عنوان نوازنده‌ای برجسته شناخته شد. با همۀ شهرتی که بین هنرمندان در سال‌های ۱۲۹۸-۱۳۱۹ ش داشت، شهرت اجتماعی او از تأسیس رادیو ۱۳۱۹ ش شروع شد. عبادی به عنوان نوازنده‌ای که روش اجرایی نوینی را برای این ساز ابداع کرده بود، تمام سال‌های ۱۳۱۹ - ۱۳۵۷ ش را در رادیو تهران، نوازندگی کرد و آثار بسیاری از هنر سه‌تار نوازی او ضبط شده است. با این حال، درخشش حقیقی او را باید مربوط به دورۀ گل‌های جاویدان و گل‌های رنگارنگ و برگ سبز  ۱۳۳۵-۱۳۵۲ ش دانست. عبادی از اولین نوازندگانی بود که امکانات فنی ضبط و پخش در رادیو را به خوبی می‌شناخت و از موقعیت تعیین‌کنندۀ میکروفون برای ارائۀ صدای ظریف و حساس سه‌تار، آگاه بود. در این سال‌ها، عبادی در بهترین موقعیت جسمی و ذهنی قرار داشت و مقام خود را به عنوان بزرگترین تک نواز سه‌تار و هنرمندی خلاق، تثبیت کرد. تقریباً تمام برنامه‌های او یا تک‌نوازی است یا همنوازی با ساز و آواز و از همراهی او با ارکستر، نمونه‌های خیلی کمی ضبط شده است. هنر نوازندگی عبادی را همپایه با خلاقیت بزرگانی چون مرتضی محجوبی، لطف‌الله مجد، جلیل شهناز، رضا ورزنده و حسن کسایی دانسته‌اند و زیبایی‌های انحصاری را در اجراهای او برشمرده‌اند که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از: صداگیری‌های شفاف و متنوع از ساز، کوک‌های متنوع، آفريدن جمله‌های دلنشین از آوازها و ضربی‌ها و بالاخره احساس شاعرانه‌ای که هنوز مخصوص عبادی است و نظیری نیافته است. از احمد عبادی آلبوم‌های متعددی حاوی تک‌نوازی‌های او منتشر شده است.