مستوره کردستانی

مستوره کردستانی، ماه‌شرف خانم، فرزند ابوالحسن‌بیگ قادری (۱۲۱۹یا ۱۱۲۰- ۱۲۶۳یا ۱۲۶۴ ق) خطاط، عارف و شاعری که متخلص به «مستوره» بود. وی در کردستان به دنیا آمد. مستوره که برادرزادۀ میرزاعبدالله رونق سنندجی، صاحب حدیقۀ امان‌اللهی و همسر خسروخان، والی کردستان بود، در فراگیری علم به مقدمات اکتفا نکرد و در زمینۀ علوم ادبی و دینی بر حسب سعی و پشتکار خود توفیق حاصل نمود. او خطوط را استادانه می‌نوشت. اشعارش نیز لطیف و دلنشین بود و بیشتر به فارسی شعر می‌گفت. دیوان مستوره در حدود ۲۰۰۰۰ بیت بوده که بسیاری از آن نابود شده و فقط قسمتی از اشعارش که حدود ۱۰۰۰ بیت دارد، در ۱۳۰۴ ش به چاپ رسیده است. او با یغمای جندقی و ملاخضر نالی معاصر و معاشر بود. وی اشعاری نیز در مدح اهل بیت (ع) دارد که دارای مضامین عرفانی و اجتماعی است. مستوره در ۱۲۶۳ ق از وطن خود همراه عمو و سایر خویشاوندان خود به سلیمانیۀ عراق رفت و در آنجا درگذشت. از آثارش می‌توان تاریخ کردستان یا تاریخ اردلان، به فارسی در شرح حال و حکمرانی والیان اردلان کردستانی، از زمان تأسیس این سلسله تا قرن هشتم هجری؛ معجم الادباء یا مجمع الادباء، رساله در عقاید و شرعیات؛ دیوان شعر حدود ۲۰۰۰ بیت را نام برد.

اثرآفرینان (۵ /۲۳۰- ۲۳۱)؛ تاریخ مشاهیر کرد (۱/ ۳۶۷- ۳۷۲).