منیر طه

طه، منیر فرزند حسین (تو ۱۳۰۹ ش) در تبریز به دنیا آمد، از دو سالگی نزد عمه‌اش زندگی کرد و از محبت‌های گرم مادرانه‌اش برخوردار شد و شعر گل کاغذی خود را به او تقدیم کرد. منیر علوم ابتدایی و متوسطه را در تهران به پایان رسانید، از آن پس به دانشکدۀ ادبیات راه یافت و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی فارغ‌التحصیل شد و کارشناسی خود را دریافت کرد و بعدها در همین رشته دکترا گرفت و دانشنامه دریافت کرد. منیر طه از آغاز دورۀ دبیرستان به کار شعر و شاعری پرداخت و اشعارش در روزنامه‌ها و مجله‌ها به چاپ رسید. وی در سال ۱۳۳۲ ش نخستین مجموعۀ اشعار خود را به‌نام سرگذشت منتشر ساخت و بعد دو مجموعۀ دیگر از اشعارش به‌نام‌های دوراهی و مزدا به چاپ رسید.طه در شعر گام‌هایی به پیش برداشت و شعرش مورد توجه قرار گرفت و در انواع شعر طبع‌آزمایی کرده و بیشتر به غزلسرایی پرداخت و غزلیاتش خوب و دلنشین است. وی از شاعرانی است که در دهۀ ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ ش در دنیای ادبیات درخشید. در سال ۱۳۳۶ ش پس از گرفتن دکترای ادبیات از ایران به امریکا و بعد از آن او به کانادا سفر کرد و مقیم آنجا شد و فعالیت‌های فرهنگی و شاعری را در همان‌جا ادامه داد.

سخنوران نامی معاصر ایران (۵/ ۳۴۱۱- ۳۴۱۵)؛ کارنمایِ زنانِ کارایِ ایران از دیروز تا امروز (۵۳۴).