گروه شیدا

گروه شیدا این گروه با اندیشۀ بازسازی موسیقی قدیمی ایران (موسیقی شهری ایران، قبل از دورۀ علینقی وزیری) و با علاقه به آثار استادان كلاسیك اواخر عصر قاجار نظیر درویش‌خان، مختاری، نی‌داوود، شهنازی و . . . شكل گرفت. نوازندگان این اركستر، از اولین فارغ‌التحصیلان رشتۀ موسیقی در اولین دپارتمان دانشگاهی موسیقی در ایران (تأسیس: ۱۳۴۱ش) بودند. در این گروه، سازها همه از سازهای ملی ایران بود و به طور یك‌صدایی (unison) اجرا می‌شد. نوازندگان عبارت بودند از: محمدرضا لطفی (سرپرست گروه، و نوازنده تار و سه‌تار و آهنگساز)، ناصر فرهنگ‌فر (تنبك)، درویش‌رضا منظمی (كمانچه)، عبدالنقی افشارنیا (نی)، اسماعیل صدقی‌آسا (عود)، فرخ مظهری (تارباس)، پشنگ كامگار (سنتور)، بیژن كامگار (تنبك) و با صدای خوانندگانی چون محمدرضا شجریان، سیما بینا ، شهرام ناظری و هنگامه اخوان در این برنامه‌ها، آثاری ضبط شد. این گروه كه با اندیشۀ «نهضت بازگشت» در موسیقی ایران شكل گرفته بود، با حمایت هوشنگ ابتهاج از محمدرضا لطفی و به اطاعت از طرز تفكر او (ابتهاج) در موسیقی و امور سیاسی ـ اجتماعی، وارد برنامه‌های رادیو تهران شد و در برنامه‌های گل‌های تازه نیز قطعاتی را اجرا و ضبط كرد. گروه شیدا تا سال‌های اوایل دهۀ ۱۳۵۹ ش فعالیت داشت و با مهاجرت محمدرضا لطفی به اروپا و امریكا در سال‌های ۱۳۶۴ ش به بعد، از بین رفت و با وجود تجدید سازمان آن که لطفی در سال ۱۳۷۴ ش به بعد انجام داد دیگر نتوانست اتحاد درونی و شكل سابق خود را به دست بیاورد.