گلهای تازه ۱۳۷

گوینده: رضا معینی

دوستان وقتِ گُل آن بِه که به عشرت کوشیم

سخن پیر مُغان است به جان بنیوشیم

نیست در کس کَرَم و وَقتِ طَرَب می‌گذرد

چاره آن است که سجّاده به می بفروشیم

خوش هوایی است فرح‌بخش خدایا برسان

نازنینی که به رویش مِیِ گلگون نوشیم

گُل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی

لاجرم ز آتشِ حِرمان و هوس می‌جوشیم

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم

چشمِ بد دور که بی‌مطرب و می مدهوشیم

حافظ (غزل)

آواز: محمودی خوانساری

دوستان وقتِ گل آن بِه که به عشرت کوشیم

سخن پیر مغان است و به جان بنیوشیم

نیست در کس کَرَم و وقت طَرب می‌گذرد

چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

خوش هوایی است فرح‌بخش خدایا برسان

نازنینی که به رویش مِیِ گلگون نوشیم

گُل به جوش آمد و از می نزدیمش آبی

لاجرم ز آتشِ حرمان و هوس در جوشیم

می کشیم از قدح لاله شرابی موهوم

چشمِ بد دور که بی‌مطرب و می مدهوشیم

حافظ این حالِ عجب با که توان گفت که ما

بلبلانیم بلبلانیم که در موسمِ گُل خاموشیم

حافظ (غزل)

گوینده: رضا معینی

ارغنون سازِ فلک رهزنِ اهلِ هنر است

چون ازین غصّه ننالیم و چرا نخروشیم

حافظ این حالِ عجب با که توان گفت که ما

بلبلانیم که در موسمِ گُل خاموشیم

حافظ (غزل)