گلهای تازه ۱۴۵

گوینده: آذر پژوهش

چیست این آتش سوزنده که در جان من است

چیست این درد جگرسوز که درمان من است

از دل ای آفت جان صبر توقّع داری

مگر این کافر دیوانه به فرمان من است

عماد خراسانی (غزل)

ترانه: حمیرا

دلا چه کشیدی همیشه دویدی ولی به نهایت نبوده رهم

جز آنکه شکستی چو شیشه به آهی چه بوده خدا را مگر گنهم

نه از آشنایان وفا دیده این دل

نه در باده نوشان صفا دیده این دل

به جز شیشۀ غم چه هستی چه هستی

که با سنگ پیمان شکستی شکستی

جز آنکه شکستی چو شیشه به آهی چه بوده خدا را مگر گنهم

بریز اشک لرزان که تا دیده‌ام من

در این دیده عمری تو را دیده‌ام من

تو هم ای محبّت سرابی سرابی

برای دل من عذابی عذابی

تو هم ای محبّت سرابی سرابی

برای دل من عذابی عذابی

دلا چه کشیدی همیشه دویدی ولی به نهایت نبوده رهم

جز آنکه شکستی چو شیشه به آهی چه بوده خدا را مگر گنهم

هما میرافشار (غزل)

گوینده: آذر پژوهش

آنچه گفتند ز مجنون و پریشانی او

در غمت شمّه‌ای از حال پریشان من است

عالمی خوش‌تر از آن نیست که من باشم و دوست

این بهشتی است که در عالم امکان من است

آمد و رفت و دلم برد و کنون حاصل وصل

اشک گرمی است که بنشسته به دامان من است

چیست این آتش سوزنده که در جان من است

چیست این درد جگرسوز که درمان من است

از دل ای آفت جان صبر توقّع داری

مگر این کافر دیوانه به فرمان من است

عماد خراسانی (غزل)

آواز: محمودی خوانساری

چیست این آتش سوزنده که در جان من است

چیست این درد جگرسوز که درمان من است

از دل ای آفت جان صبر توقّع داری

مگر این کافر دیوانه به فرمان من است

آنچه گفتند ز مجنون و پریشانی او

در غمت شمّه‌ای از حال پریشان من است

آمد و رفت و دلم برد و کنون حاصل وصل

اشک گرمی که بنشسته به دامان من است

اندر این باغ بسی بلبل مست است عماد

داستانی است که او عاشق دستان من است

عماد خراسانی (غزل)

گوینده: آذر پژوهش

آمد و رفت و دلم برد و کنون حاصل وصل

اشک گرمی است که بنشسته به دامان من است

اندر این باغ بسی بلبل مست است عماد

داستانی است که او عاشق دستان من است

عماد خراسانی (غزل)

ترانه: حمیرا

دلا چه کشیدی همیشه دویدی ولی به نهایت نبوده رهم

جز آنکه شکستی چو شیشه به آهی چه بوده خدا را مگر گنهم

نه از آشنایان وفا دیده این دل

نه در باده‌نوشان صفا دیده این دل

به جز شیشۀ غم چه هستی چه هستی

که با سنگ پیمان شکستی شکستی

جز آنکه شکستی چو شیشه به آهی چه بوده خدا را مگر گنهم

بریز اشک لرزان که تا دیده‌ام

در این دیده عمری تو را دیده‌ام من

تو هم ای محبّت سرابی‌سرابی

برای دل من عذابی عذابی

تو هم ای محبّت سرابی‌سرابی

برای دل من عذابی عذابی

دلا چه کشیدی همیشه دویدی ولی به نهایت نبوده رهم

جز آنکه شکستی چو شیشه به آهی چه بوده خدا را مگر گنهم

هما میرافشار (غزل)