گلهای رنگارنگ ۱۵۲

      
گوینده: روشنک        
 

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد   

چون ساختهء دردم در حلقه نیارامم 

وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

چون سوختهء عشقم در نار نخواهم شد

 
      فخرالدین ابراهیم عراقی (غزل)
       
       
 

به دست غم گرفتارم بیا ای یار دستم گیر            

همیشه گرد كوی تو همی گردم به بوی تو            

چو كردی حلقه در گوشم مكن آزار و نفروشم      

نیابم در جهان یاری نبینم غیر غمخواری                

شنیدی آه و فریادم ندادی از كرم دادم               

به رنج دل سزاوارم مرا مگذار دستم گیر

ندیدم رنگ و روی تو از آنم زار دستم گیر

مكن جانا فراموشم ز من یاد آر و دستم گیر

ندارم هیچ دلداری تویی دلدار دستم گیر

كنون كز پا در افتادم مرا بردار و دستم گیر

 
      فخرالدین ابراهیم عراقی (غزل)
       
       
  خوشتر از دوران عشق ایام نیست  بامداد عاشقان را شام نیست  
       
       
 آواز: مرضیه    
 

خوشتر از دوران عشق ایام نیست

تا نسوزد بر نیاید بوی عود  

مستی از من پرس و شور عاشقی 

بامداد عاشقان را شام نیست  

پخته داند كاین سخن با خام نیست

او كجا داند كه درد آشام نیست

 
      (سعدی، غزل)
       
ترانه: مرضیه     
 

نبودم اگر من كجا بود این بخت سیاهم               

نبودی اگر تو هدر می شد این اشک و آهم

غمم را تو دانی تو هستی پناهم

چو هجرانت دیدم ز هر كس پرسیدم      

نشانت چو گم كرده راهی

به اشکت پروردم به بارت آوردم        

كه جز من یاری را نبینی نخواهی

نتابد در بزمم نه مهری نه ماهی                                                    

ندانم چه دارم گناهی 

نگاهی بر من كن                       

فدای چشمانت شود این دو چشمم الهی

دارم به تو پندی یارا

ارزان مفروشی ما را

كه در روزگاری عزیز آید خواری                               

چو افتاده یوسف به چاهی

 
       
 گوینده: روشنک      
 

نگاهی بر من كن 

فدای چشمانت شود این دو چشمم الهی

   
       
       
ترانه: مرضیه     
 


نگاهی بر من كن 

فدای چشمانت شود این دو چشمم الهی

دارم به تو پندی یارا

 ارزان مفروشی ما را

كه در روزگاری عزیز آید خواری                               

چو افتاده یوسف به چاهی

 
     

(معینی کرمانشاهی)

       
       
روشنك:    
  گر همه خلق جهان مستی ما دانستند  گو بدانند كه مستیم خدا می داند  
      (شاه نعمت الله ولی، غزل)
       
       
 

 

این هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ایران. همیشه شاد و همیشه خوش باشید.

 
       


Back to programme page