گلهای رنگارنگ ۲۴۵

روشنک (گوینده)

بی روی تو عاشقت رخ گل چه كند

بی بوبی خوشت به بوی سنبل چه كند

آن كس كه ز جام عشق تو سرمست است

انصاف بده به مستی مل چه كند

فخرالدین عراقی )رباعی)

من خود ای ساقی از این شوق كه دارم مستم            

تو به یك جرعه دیگر ببری از دستم

هر چه كوته نظرانند بر ایشان پیمای       

كه حریفان ز گل و من ز تأمل مستم

وعده مهر و وفایی كه میان من و توست          

كه نه مهر از تو بریدم نه به كس پیوستم

سعدی )غزل)

سلطانی (گوینده)

آمدی وه كه چه مشتاق و پریشان بودم 

تا برفتی ز برم صورت بیجان بودم

روشنک (گوینده)

نه فراموشیم از ذكر تو خاموش نشاند       

كه در اندیشه اوصاف تو حیران بودم

آمدی وه كه چه مشتاق و پریشان بودم   

تا برفتی ز برم صورت بیجان بودم

نه فراموشیم از ذكر تو خاموش نشاند    

كه در اندیشه اوصاف تو حیران بودم

سلطانی (گوینده)

به تولای تو در آتش محنت چو خلیل    

گوییا در چمن و لاله و ریحان بودم

تا مگر یك نفسم بوی تو آرد دم صبح      

همه شب منتظر مرغ غزل خوان بودم

سعدی از جور فراغت همه روز این می گفت    

عهد بشكستی و من بر سر پیمان بودم

سعدی  (غزل)

خواهم ای گل خار گردم تا به دامانت نشینم                

یا اگر خواهی به چشم دشمن جانت نشینم

گر سیه بخت و سیه فامم خوشا بر من كه روزی       

خال گردم در كنار لعل خندانت نشینم

ور نماند غیر مشتی استخوان از پیكر من        

شانه گردم در خم زلف پریشانت نشینم

می دهی خاكسترم را گر به باد نامرادی          

سایه گردم زیر پای شمع رخشانت نشینم

بنان (آواز)

می دهی خاكسترم را گر به باد نامرادی  

سایه گردم زیر پای شمع رخشانت نشینم

سلطانی (گوینده)

می دهی خاكسترم را گر به باد نامرادی  

سایه گردم زیر پای شمع رخشانت نشینم

سایه ام گر محو گردد پیش خورشید جمالت       

خواب نوشین سحر گردم به مژگانت نشینم

گر شوی بیدار و بگشایی ز هم پیوند مژگان     

فتنه گردم ناز گردم پشت چشمانت نشینم

عاقبت روزی كه از "شیدا" اثر باقی نماند    

شعر گردم در دهان شكرافشانت نشینم

 شیدا (غزل)

بنان (ترانه)   

تا به كی از این دل آزاریها                                                    

كار بیدلان بود زاریها

خونین طرب لاله و گل دل از وفاداری شد              

جز غم ندیدم ثمری از این وفاداریها

ای شعله مهر و وفا آفت جان و تنی                    

چند ای بلای تن و جان آتش به دلها فكنی

ای خاك پایت تاج سر من                      

بر خاك راهی

گاهی نگاهی ای دلبر من

دور از تو ریزد چشم تر من                                                   

خونابه دل در ساغر من

بازآ كه بی رویت بهار عمرم دی شد                                                

شب جوانی طی شد

رهی معیری

خواهم ای گل خار گردم تا به دامانت نشینم       

یا اگر خواهی به چشم دشمن جانت نشینم

گر بریزی خون من با غمزه گردم لعل احمر     

همچو گردنبند بالای گریبانت نشینم

گر سیه بخت و سیه فامم خوشا بر من كه روزی             

خال گردم در كنار لعل خندانت نشینم

سلطانی (گوینده)

گر سیه بخت و سیه فامم خوشا بر من كه روزی             

خال گردم در كنار لعل خندانت نشینم

بنان (آواز)

گر سیه بخت و سیه فامم خوشا بر من كه روزی     

خال گردم در كنار لعل خندانت نشینم

ور نماند غیر مشتی استخوان از پیكر من        

شانه گردم در خم  زلف پریشانت نشینم

سایه ام گر محو گردد پیش خورشید جمالت      

خواب نوشین سحر گردم به مژگانت نشینم

گر شوی بیدار و بگشایی ز هم پیوند مژگان     

فتنه گردم ناز گردم روی چشمانت نشینم

شیدا (غزل)

روشنک (گوینده)

فتنه گردم ناز گردم پشت چشمانت نشینم

بنان (ترانه)

تا به كی از این دل آزاریها

كار بیدلان بود زاریها

خونین طرب لاله و گل دل از وفاداری شد              

جز غم ندیدم ثمری از این وفاداریها

ای شعله مهر و وفا آفت جان و تنی                    

چند ای بلای تن و جان آتش به دلها فكنی

ای خاك پایت تاج سر من                      

بر خاك راهی گاهی نگاهی

ای دلبر من

دور از تو ریزد چشم تر من                                                  

خونابه  دل در ساغر من

بازآ كه بی رویت بهار عمرم دی شد

شب جوانی طی شد

رهی معیری

روشنک (گوینده)

در دور شراب و جام و ساقی همه اوست         

در پرده مخالف و "عراقی" همه اوست

گر زانكه به تحقیق نظر خواهی كرد                      

نامی است بدین و آن و باقی همه اوست

فخرالدین عراقی

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.