گلهای رنگارنگ ۲۴۷

افسردۀ از یار جدایی است دل من  

از رهگذرم دور شوید و بگریزید  

سرگشتۀ افتاده ز پایی است دل  من

دیوانۀ از بند  رهایی  است  دل من

افسردۀ از یار جدایی است دل من  

از رهگذرم دور شوید و بگریزید  

سر گشتۀ افتاده ز پایی است دل من 

دیوانۀ  از  بند  رهایی است دل من 

در محفل  من  گوش  دل و  جان   بگشایید

عمری است دلم ساخته با هر چه بلا هست  

افسون گر افسانه سرایی است دل من

تا عشق  بداند  چه بلایی است دل من

افسردۀ از   یار   جدایی   است  دل من

كم   دانه   بریزید كه در   گلشن   گیتی  

از   رهگذرم    دور   شوید و بگریزید 

با درد كشان  سر كشی ای چرخ  نزیبد 

در محفل من گوش دل و جان بگشایید  

عمری است دلم ساخته با هرچه بلا هست   

افسردۀ   از   یار   جدایی است دل من   

سر گشتۀ  افتاده   ز  پایی است  دل من

دل كنده ز هر برگ و نوایی است دل من

دیوانۀ   از  بند  رهایی   است   دل   من 

بر بام  تو   آزاده همایی   است   دل  من

افسونگر   افسانه  سرایی است   دل  من

تا  عشق  بداند   چه  بلایی است دل من

سر گشتۀ  افتاده  ز  پایی  است  دل من

ای جوانی رفتی ز دستم در خون نشستم            
جوانی كجایی 
چرا رفتی كه من از تو طرفی نبستم

غم پیری نبود دیری كه در هم شكستم                                  
جوانی را ز كف داده ام رایگانی
كنون حسرت برم روز و شب بر جوانی                      
نه هشیار و نه مستم 
ندانم كه چه هستم
جوانی چو رفتی تو ز دستم 
ندیدم سود از جوانی در زندگانی 
چه حاصل از زندگانی دور از جوانی
جفاها كشیدم دردا كه دیدم از مهربانان نامهربانی    
غمت را نهفتم در سینه اما با كس نگفتم راز نهانی
ندیدم سود از جوانی در زندگانی                                   
چه حاصل از زندگانی دور از جوانی
تویی جلوۀ شبابم كه چون جویمت نیابم                        
امیدم كجایی كجایی
اگر در برم نیایی
بسازم با سوز هجر و داغ جدایی