گلهای رنگارنگ ۲۹۷

بیا كه طرح ریا از میان براندازیم                         

چرا به خود غم بیهوده ره دهیم مدام                       

تن توانگر ما پیش از آنكه كوزه كنند                       

برون ز دایره یك طرح دیگر اندازیم

چرا همیشه كدورت به خاطر اندازیم

غنیمت است دمی می به ساغر اندازیم

سحرم دولت بیدار به بالین آمد                  

قدحی در كش و سرخوش به تماشا بخرام                  

مژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای             

شادی یاد پری چهره بده باده ناب               

گفت برخیز كه آن خسرو شیرین آمد

تا ببینی كه نگارت به چه آیین آمد

كه ز صحرای ختن آهوی مشكین آمد

كه می ناب دوای دل غمگین آمد

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود                   

بر سر تربت ما چون گذری همت خواه                   

برو ای زاهد خود بین كه ز چشم من و تو                 

ترك عاشق كش من مست برون رفت امروز             

عیب مستان مكن ای خواجه كه ازو كهنه روان           

چشمم آن دم كه ز شوق تو نهد سر به لحد                 

سر ما خاك ره پیر مغان خواهد بود

كه زیارتگه رندان جهان خواهد بود

راز این پرده نهانست و نهان خواهد بود

تا كه را خون دل از دیده روان خواهد بود

كس ندانست كه رحلت به چه سان خواهد بود

تا دم صبح قیامت نگران خواهد بود