گلهای رنگارنگ ۳۶۳

توانگری و جوانی و عشق و بوی بهار

دو چیز را به دو هنگام لذتی دگر است

پیاله خواه و دگرباره عشرت از سر گیر 

شراب سبزه و آب روان و روی نگار

سماع  را به  سبو و  سبو را به بهار

كه باغ  تازگی از سر گرفت دیگر بار

امیر معزی سمرقندی(غزل)

خسته از هجرانم بی سر و سامانم  ، ز عشق رخ  یار        

غرق  در حرمانم  واله  و  حیرانم  ، ز هجر  رخ  یار 

گشته چون مویت تار گیسویت  روزگار  من چنان تار            

كز غم رویت چشم جادویت بگریم همی زار

تا  به كی زاری از چه رو خواری گشته ام         

خسته مرغ پر بست تو شدم به دام تو صیاد گرفتار

ای امید دل من مهرت آب و گل من 

بر من خسته دل كن نگاهی 

كز نگاهت دهم مژدگانی دو عالم به یك بار 

كرده ای ای مه روز من سیه چو گیسویت 

برده ای  ز  ره كرده ای خبر دل ز ابرویت 

از آن ترسم كه سوزم به ناچار

در  دیر  مغان    آمد    یارم   قدحی    در  دست    

ای لبان زان صد زیان و سود من  

گه  ز  تاب  زلف   در   تابم  كنی 

روی خوبت مقصد و مقصود من

گه ز چشم مست  در خوابم  كنی

دل پر  آتش  دیده  پر  آب از توام  

من بسوزم امشب از سودای عشق    

بی دل و بی صبر و بی خواب از توام

من   ندارم   طاقت   غوغای   عشق

خسته از هجرانم بی سر و سامانم ز عشق رخ یار        

غرق در حرمانم واله و حیرانم ز هجر رخ یار 

گشته چون مویت تار گیسویت روزگار من چنان تار           

كز غم رویت چشم جادویت بگریم همی زار

تا به كی زاری از چه رو خواری گشته ام         

خسته مرغ پر بست تو شدم به دام تو صیاد گرفتار

ای امید دل من مهرت آب و گل من 

بر من خسته دل كن نگاهی 

كز نگاهت دهم مژدگانی دو عالم به یك بار 

كرده ای ای مه روز من سیه چو گیسویت 

برده ای ای ره كرده ای خبر دل ز ابرویت 

از آن ترسم كه سوزم به ناچار