گلهای رنگارنگ ۴۱۶

ز داغ دل چون لاله ای در میان خون نشسته ام   

آه من چنان شعله ای رود سوی آسمان وای

ز داغ دل چون لاله ای در میان خون نشسته ام  

وفای من شد گناه من گواه من اشک و آه من 

نه عشقی شد شمع راه من نه آغوشی شد پناه من   

دلم با غم عالمی دارد از فغان من شعله بارد

ز سوز غم چون غنچه ای خنده را به لب شكسته ام

اشک من ز پرده برون كند قصۀ نهان وای وای

ز سوز غم چون غنچه ای خنده را به لب شكسته ام

چو شمعی كه در شام غم سوزد به شب های هجران دلم سوزد

وفای من شد گناه من گواه من اشک و آه من

چو بانگ نی به سینه ام فغان را شكستم

یا جان  بستانید  ز من   دیر   مپایید                        

بی سرو قدش جلوه ندارد چمن جان                        

یا  یار مرا زود  به  من  باز  رسانید

آن سرو روان را به چمن باز رسانید

جان ز تن بردی و در جانی هنوز             

هر دو عالم قیمت خود  گفته ای               

دردها دادی و درمانی  هنوز

نرخ بالا كن كه ارزانی هنوز

یاران  می ام  ز بهر  خدا در سبو كنید                   

بیمار  چون  شوم  ببریدم  به   میكده                      

دردی كشان ز هم چو بپاشد وجود من                      

آلودۀ غمم  به  می ام  شستشو كنید

از بهر صحتّم  به خم  می  فرو كنید

در گردن شما كه ز خاكم  سبو  كنید

رفتیم و گرانی ز وصالت بردیم                            

تا مونس هر دو یادگاری باشد                              

در دیده   نمونۀ   جمالت   بردیم

دل را به تو دادیم و خیالت بردیم

ز داغ دل چون لاله ای در میان خون نشسته ام   

آه من چنان شعله ای رود سوی آسمان وای

ز داغ دل چون لاله ای در میان خون نشسته ام  

وفای من شد گناه من گواه من اشک و آه من 

نه عشقی شد شمع راه من نه آغوشی شد پناه من   

دلم با غم عالمی دارد از فغان من شعله بارد

ز سوز غم چون غنچه ای خنده را به لب شكسته ام

اشک من ز پرده برون كند قصۀ نهان وای وای

ز سوز غم چون غنچه ای خنده را به لب شكسته ام

چو شمعی كه در شام غم سوزد به شب های هجران دلم سوزد

وفای من شد گناه من گواه من اشک و آه من

چو بانگ نی به سینه ام فغان را شكستم

یا جان بستانید ز من دیر مپایید