گلهای رنگارنگ ۴۲۶

 

 

 

 

 

 

 

 

آذر پژوهش (گوینده)

 

 

 

 

 

 

پرده یك سو نه كه حیرانیم ما                

عید می خواهیم و قربانیم ما

 

 

دامنی بر عیب ها گسترده ایم              

با  وجود آن كه  عریانیم  ما

 

 

 

 

ظھوری ترشیزی

 

كه  بر گذشت  كه بوی  عبیر می آید

مگر ز جانب كنعان بشیر می آید

 

 

جمال كعبه چنان می دواندم به نشاط

كه خارهای مغیلان حریر می آید

 

 

 

 

سعدی (غزل)

الهه (ترانه)

 

 

 

 

یوسف گم گشته  باز آید  به  كنعان غم مخور

كلبۀ  احزان  شود روزی  گلستان غم مخور

 

 

این دل غم  دیده حالش به  شود  دل  بد  مكن

وین سر آشفته  باز آید  به سامان غم مخور

 

 

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما  نگشت

دائما  یك سان  نباشد  حال دوران غم مخور

 

 

ای  دل  ار  سیل    فنا   بنیاد  هستی  بر كند

 چون تو را نوح  هست  كشتی بان ز طوفان  غم مخور

 

 

در بیابان گر به شوق كعبه  خواهی  زد  قدم

سرزنش ها    گر    كند   خار مغیلان غم مخور

 

 

 

 

حافظ (غزل)

آذر پژوهش (گوینده)

 

 

 

 

چه خوش است پیش زلفت سر شكوه باز كردن

گله های روز هجران به شب دراز كردن

 

 

سر  كوی  دلبر  من  به  حریم  كعبه  ماند

كه به هر طرف كنی روی بتوان نماز كردن

 

 

 

 

مظھر

شهیدی (آواز)

 

 

 

 

اندر  ره   تو  كعبه  و  خمار   نماند

یك كس ز می عشق  تو هشیار نماند

 

 

گر  بر فكنی   پرده   از   آن  چهرۀ   زیبا

 از چهرۀ   خورشید  و  مه  آثار نماند

 

 

و آن  را  كه  دمی روی نمایی ز دو عالم

آن  سوخته  را  جز غم  تو  كار نماند

 

 

جانا   ز می عشق  تو یك  قطره به ما ده

 تا  در  دو  جهان  یك دل  بیدار نماند

 

 

در خواب كن این سوختگان را به می عشق 

تا  جز  تو  كسی  محرم  اسرار نماند

 

 

از بس كه ز دریای دلم موج گوهر ریخت

 ترسم كه در این واقعه"عطار" نماند

 

 

 

 

عطار (غزل)

آذر پژوهش (گوینده)

 

 

 

 

به كعبه رفتم و آنجا هوای كوی تو كردم   

جمال  كعبه  تماشا  به  یاد  روی  تو  كردم

 

 

نهاده خلق حرم سوی كعبه روی عبادت

من از میان همه روی دل به سوی تو كردم

 

 

 

 

جامی

الهه(ترانه)

 

 

 

 

یوسف گم گشته  باز آید  به  كنعان غم مخور

كلبۀ  احزان  شود روزی  گلستان غم مخور

 

 

این دل غم  دیده حالش به  شود  دل  بد  مكن

وین سر آشفته  باز آید  به سامان غم مخور

 

 

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما  نگشت

 دائما  یك سان  نباشد  حال دوران غم مخور

 

 

ای  دل  ار  سیل    فنا   بنیاد  هستی  بر كند

 چون تو را نوح  هست  كشتی بان ز طوفان  غم مخور

 

 

در بیابان گر به شوق كعبه  خواهی  زد  قدم

 سرزنش ها    گر    كند   خار مغیلان غم مخور

 

 

 

 

حافظ (غزل)

Back to programme page