گلهای رنگارنگ ۴۲۹

 

 

 

 

 

 

 

 

آذر پژوهش (گوینده)

 

 

 

 

 

 

آیید به باغ و  سبزپوشان  نگرید

هر گوشه  دكان  گل فروشان نگرید

 

 

گل خنده زنان به بلبلان می گوید

خاموش شوید و در خموشان نگرید

 

 

 

 

مولوی (غزل)

الهه (ترانه)

 

 

 

 

بوی گل آید از نسیم كوی ات

 

 

 

دل به رقص آید همچو تار موی ات

 

 

 

چون شود جلوه گر شاهد گل

 

 

 

ناله ها خیزد از نای بلبل

 

 

 

در سرم بود سودای دل

 

 

 

ساقیا بده مینای می

 

 

 

در گلشن كو قدح كه نوشم پای گل

 

 

 

چهرۀ تو بوسم جای گل ماه من

 

 

 

بی سبوی می روز و شب مدهوشم

 

 

 

كز شراب نوشین لبت پیاله نوشم

 

 

 

جلوۀ روی دل فریبت بهار جان پرور من

 

 

 

گرمی آتشین نگاهت می من و ساغر من

 

 

 

گلبن مراد من تویی تویی نگارا

 

 

 

دوری از من مكن مكن خدا را

 

 

 

همچو گل می سوزم همچو نی می نالم بی تو یارا

 

 

 

موج غم جلوه گر از نگاهم

 

 

 

چارۀ درد خود از تو خواهم

 

 

 

 

 

رهی معیری

آذر پژوهش (گوینده)

 

 

 

 

سروی و رخ تو ماه آراسته است

ماهی و قد  تو سرو نوخاسته است

 

 

چندان كه ز پای تا سرت می نگرم

آنی كه دل من از خدا خواسته است

 

 

 

 

عاشق اصفهانی

 ایرج(آواز)

 

 

 

 

ای  چرخ  پرده های  سپاهانم   آرزوست

وی  نای نالۀ  دل  سوزانم  آرزوست

 

 

ای باد خوش كه از چمن عشق می رسی 

بر من گذر كه بوی گلستانم آرزوست

 

 

یك  دست  جام  باده  و یك دست زلف یار

رقصی  چنین  میانۀ میدانم آرزوست

 

 

 

 

مولوی (غزل)

آذر پژوهش (گوینده) 

 

 

 

 

بلبلی در  سر  شوریده  هوایی دارد

          تا كدامین گل این باغ  وفایی دارد

 

 

گر نشاطی طلبی از در میخانه طلب 

          عقدۀ  مشكل دل عقده گشایی دارد

 

 

 

 

عاشق اصفهانی

الهه (ترانه)

 

 

 

 

بوی گل آید از نسیم كوی ات

 

 

 

دل به رقص آید همچو تار موی ات

 

 

 

چون شود جلوه گر شاهد گل

 

 

 

ناله ها خیزد از نای بلبل

 

 

 

در سرم بود سودای دل

 

 

 

ساقیا بده مینای می

 

 

 

در گلشن كو قدح كه نوشم پای گل

 

 

 

چهرۀ تو بوسم جای گل ماه من

 

 

 

بی سبوی می روز و شب مدهوشم

 

 

 

كز شراب نوشین لبت پیاله نوشم

 

 

 

جلوۀ روی دل فریبت بهار جان پرور من

 

 

 

گرمی آتشین نگاهت می من و ساغر من

 

 

 

گلبن مراد من تویی تویی نگارا

 

 

 

دوری از من مكن مكن خدا را

 

 

 

همچو گل می سوزم همچو نی می نالم بی تو یارا

 

 

 

موج غم جلوه گر از نگاهم

 

 

 

چارۀ درد خود از تو خواهم

 

 

 

 

 

رهی معیری

آذر پژوهش (گوینده)

 

 

 

 

امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم

مستیم بدان سان که ره خانه ندانیم

 

 

 

 

مولوی (غزل)

Back to programme page