گلهای رنگارنگ ۴۶۱

آذر پژوهش

طرف باغ و لب جوی و لب جام است اینجا    

ساقیا خیز كه پرهیز حرام است اینجا

لب  نهادی  به  لب  جام  و ندانم من مست      

كه لب لعل تو یا باده كدام است اینجا

بستۀ  زلف  سیاه  تو  نه  تنها  دل  ماست         

هركجا مرغ دلی بستۀ دام است اینجا

جامی (غزل)

الهه (ترانه)

یارم گره بر مو زده گل بر سر گیسو زده چشمش می جادو زده

چشمش شراب من پیمانۀ من چشمش سبوی من میخانۀ من

ریزد گلاب از روی او باشد نسیم كوی او نافه گشای موی او

عطر سر زلفش برده ز هوشم كرده لب  نوشش پیمانه نوشم

در زیر لب  خندیدنش  از من نگه  دزدیدنش دارد تماشا

دامن ز من بر چیدنش رنجاندن و رنجیدنش دارد تماشا

یار من  هر زمان  خنده  می كند  دامنش  پر شود  از گل نو شكفته

در نوای دل انگیز خنده اش یك جهان شادی و شور و مستی نهفته

در زیر لب  خندیدنش از من نگه  دزدیدنش  دارد تماشا

دامن ز من بر چیدنش رنجاندن و رنجیدنش دارد تماشا

یارم گره بر مو زده گل بر سر گیسو زده چشمش می جادو زده

چشمش  شراب من پیمانۀ  من  چشمش  سبوی من میخانۀ من

ریزد  گلاب از روی او باشد نسیم  كوی او نافه گشای موی او

عطر سر زلفش برده ز هوشم كرده لب نوشش پیمانه نوشم

در زیر  لب  خندیدنش  از من  نگه  دزدیدنش  دارد  تماشا

دامن ز من  برچیدنش  رنجاندن  و  رنجیدنش  دارد تماشا

بیژن ترقی

آذر پژوهش

یارم گره بر مو زده گل بر سر گیسو زده چشمش می جادو زده

ریزد  گلاب از روی او باشد  نسیم كوی او نافه گشای موی او

بیژن ترقی

گلپایگانی (آواز)

بهار آمد بهار آمد كه عالم بوی جان گیرد

 بنال  ای  بلبل  عاشق   كه  یار  گل عذار آمد

از آن میخانه باقی كه باشد شاهد و ساقی  

 شرابی  خورده ام  جانا كه عقلم  بی قرار آمد

قیامت در قیامت  بین نگار سرو قامت بین  

كز او عالم  بهشتی  شد  هزاران  نو بهار آمد

گل بختم به پیروزی شكفت از باد نوروزی 

به  بوی آنكه  دلدارم چو شاخ  گل  به بار آمد

بهار آمد بهار آمد كه عالم بوی جان گیرد

بنال ای بلبل عاشق كه یار كه یار گل عذار آمد

منتسب به مولانا (غزل)

آذر پژوهش

ماییم   كز  جهان   همه   دل   بر  گرفته ایم         

جان  داده ایم   و  دامن  دلبر  گرفته ایم

مست و خراب و عاشق و رندیم و باده نوش     

آب   حیات    از    لب   ساغر   گرفته ایم

شاه نعمت الله ولی (غزل)

الهه (ترانه)

یارم گره بر مو زده گل بر سر گیسو زده چشمش می جادو زده

چشمش شراب من پیمانۀ من چشمش سبوی من میخانۀ من

ریزد گلاب از روی او باشد نسیم كوی او نافه گشای موی او

عطر سر زلفش برده ز هوشم كرده لب  نوشش پیمانه نوشم

در زیر لب  خندیدنش  از من نگه  دزدیدنش دارد تماشا

دامن ز من بر چیدنش رنجاندن و رنجیدنش دارد تماشا

یار من  هر زمان  خنده  می كند  دامنش  پر شود  از گل نو شكفته

در نوای دل انگیز خنده اش یك جهان شادی و شور و مستی نهفته

در زیر لب  خندیدنش از من نگه  دزدیدنش  دارد تماشا

دامن ز من بر چیدنش رنجاندن و رنجیدنش دارد تماشا

یارم گره بر مو زده گل بر سر گیسو زده چشمش می جادو زده

چشمش  شراب من پیمانۀ  من  چشمش  سبوی من میخانۀ من

ریزد  گلاب از روی او باشد نسیم  كوی او نافه گشای موی او

عطر سر زلفش برده ز هوشم كرده لب نوشش پیمانه نوشم

در زیر  لب  خندیدنش  از من  نگه  دزدیدنش  دارد  تماشا

دامن ز من  برچیدنش  رنجاندن  و  رنجیدنش  دارد تماشا