گلهای رنگارنگ ۴۶۴

دیشب به رقص برخاست آن فتنۀ نشسته  

دامن كشان فرو كوفت پایی و دستی افشاند  

یك دل درست نگذاشت با طرّۀ شكست

زان سان كه عقل و دین را شد دست و پای بسته

آفرین هزارآفرین بر آن اطلس آبی آسمان                 

به سرخی نسترن به رنگ و بوی سمن                    

آفرین هزارآفرین به پا كوبی و رقص سیمین بران        

به ساقی و ساغرش به چشم افسونگرش                   

چمن ستاره باران شد ز قطره های شبنم                   

به خورشید و آن دامن زر فشان

به سیمای خندان و جان پرور زندگانی

به طنازی قامت دلبران

به مینای زرین و آن بادۀ ارغوانی

نوای مرغكان بشنو ز شاخه های درهم

به هرجا ز شور و مستی بود نشانه                       

به دل های شادمان هزاران فریبه خوان                   

شنیدم نوای شادی ز هر ترانه

صبا در بساط شادی چو پا گذارد

اگر سرشك پی شستن غبار غم است                       

شكسته بال تر از من میان مرغان نیست                   

به جای هر مژه ام دیده ای هنوز كم است

دلم خوش است كه نامم كبوتر حرم است

خوش تر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست 

هر وقت خوش كه دست دهد مغتنم شمار

ساقی كجاست گو سبب انتظار چیست

کس را وقوف نیست که انجام كار چیست

آن كه دل برده است اگر دلدار می شد بد نمی شد   

تا طبیب من بداند درد عشق و محنت دل     

آگه از دلدادگان زار می شد بد نمی شد

گر دو روزی همچو من بیمار می شد بد نمی شد

آفرین هزارآفرین بر آن اطلس آبی آسمان                 

به سرخی نسترن به رنگ و بوی سمن                    

آفرین هزارآفرین به پا كوبی و رقص سیمین بران        

به ساقی و ساغرش به چشم افسونگرش                   

چمن ستاره باران شد ز قطره های شبنم   

به خورشید و آن دامن زر فشان

به سیمای خندان و جان پرور زندگانی

به طنازی قامت دلبران

به مینای زرین و آن بادۀ ارغوانی

نوای مرغكان بشنو ز شاخه های درهم

به هرجا ز شور و مستی بود نشانه                       

به دل های شادمان هزاران فریبه خوان      

شنیدم نوای شادی ز هر ترانه

صبا در بساط شادی چو پا گذارد