گلهای رنگارنگ ۴۶۶

      
دکلمه: فیروزه امیرمعز        
 

یاد   ایّامی  كه  در گلشن   فغانی    داشتم                

درد بی عشقی ز جانم برده طاقت ورنه من                    

در میان  لاله  و گل  آشیانی  داشتم

داشتم   آرام   تا   آرام  جانی داشتم

  
      (رهی معیری)
       
ترانه  : الهه    
  خداحافظ  ای  جوانی  من  شادمانی  من یار نیمه راهم   
    خداحافظ ای كه سایه صفت همچنان به سوی ات می دود نگاهم  
       
  ز دل دیگر سرخوشیم از او زان كه هستیم با تو می رود   
    تهی رفته ای مانده این سبو شور و مستیم با تو می رود  
       
  ببین چه كردی ز نقره گردی به تار گیسوی من زدی       
    فغان  ز دردم  بگو  چه كردم  كه  پنجه بر روی من زدی  
       
  ز دیدۀ من گرچه می گریزی به چشم دلم همچنان عزیزی       
    ببین ز پی ات نگاه مرا كنون كه روی برای خدا آهسته تر  
       
  ز حسرت و سوز و ساز من نشانه دارد ترانۀ جان گداز من   
    ز دستم ای دل نواز من چو می روی باری به خاطر یاری آهسته تر  
      (سیمین بهبهانی)
       
دکلمه : فیروزه امیرمعز    
 

رسید پیری و افسانۀ  شباب  گذشت                       

در انتخاب  هدف آن  قدر دقیق شدم                        

به جستجوی پل اندر كنار جو ماندم              

هوای خواندن افسانۀ  حیاتم  نیست              

چنان گذشت كه گویی مگر به خواب گذشت

كه عمر طی  شد  و  دوران  انتخاب گذشت

ز عقل  و عمر   به  دیوانگی  ز آب گذشت

چرا  كه  فصل   دلاویز   این   كتاب گذشت

  
      پژمان بختیاری (غزل)
       
آواز : شهیدی    
 

بی مهر رخت روز مرا نور نمانده است                 

صبر است  مرا  چارۀ  هجران  تو لیكن                  

هنگام  وداع  تو  ز بس  گریه كه كردم                   

نزدیك  شد  آن  دم  كه رقیب  تو بگوید                 

در هجر تو گر چشم مرا آب روان است                 

وز  عمر  مرا  جز  شب  دیجور نمانده است

چون صبر توان كرد كه مقد ور نمانده  است

دور  از رخ  تو چشم  مرا  نور  نمانده است

دور از رخت  این  خستۀ رنجور نمانده است

گو خون  جگر  ریز  كه  معذور  نمانده است

  
      حافظ (غزل)
       
دکلمه : فیروزه امیرمعز    
  خمیده پشت از آن دارند پیران جهان دیده        كه  اندر  خاك  می جویند  ایام  جوانی را  
      (نظامی گنجوی)
     
ترانه  : الهه     
       
  خداحافظ  ای  جوانی  من  شادمانی  من یار نیمه راهم   
    خداحافظ ای كه سایه صفت همچنان به سوی ات می دود نگاهم  
       
  ز دل دیگر سرخوشیم از او زان كه هستیم با تو می رود   
    تهی رفته ای مانده این سبو شور و مستیم با تو می رود  
       
  ببین چه كردی ز نقره گردی به تار گیسوی من زدی       
    فغان  ز دردم  بگو  چه كردم  كه  پنجه بر روی من زدی  
       
  ز دیدۀ من گرچه می گریزی به چشم دلم همچنان عزیزی       
    ببین ز پی ات نگاه مرا كنون كه روی برای خدا آهسته تر  
       
  ز حسرت و سوز و ساز من نشانه دارد ترانۀ جان گداز من   
    ز دستم ای دل نواز من چو می روی باری به خاطر یاری آهسته تر  
      (سیمین بهبهانی)
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       


Back to programme page