گلهای رنگارنگ ۴۷۸

هر زنده دلی دل ز مسیحا نفسی یافت

عالم همگی پرتو آن طلعت زیباست

آنرا نفسی نیست كه عیسی نفسی نیست

شد با همه كس تا كه نگویند كسی نیست

امشب سرا پا همه در آتشم من

آینه ام كه از هستی تو پر شد وجودم  

امشب سرا پا همه در آتشم من

در سكوت شب با ستارگان دیده ام گفتاری دارد

سینه ام آتشكده را ماند دل در این آتش فتاده

رو به سویت آوردم به تو خو كردم 

از برم مكش دامن تو بمان با من

ای كه هر شب نهان با خیالت گفتگو دارم

گشته دمساز دلم سایه های غم در این خلوت خاموشم

كه ازغمت عمری چوباده درجوشم بی تودرخروشم 

چون ستارگان اشک روشنم روی دامانم می بارد    

در این دنیا عمری وفادار تو بودم

یارب تو دانی كه چه می كشم من

در این دنیا عمری وفادار تو بودم

یارب تو دانی كه چه می كشم من

چون ستارگان اشک روشنم روی دامانم می بارد

از غمت بر هستی و بر جانم شعله ای سركش فتاده

روی لب های سردت خفته تمنای بوسه سوزان

تا شود از تو روشن شام سیاهم ای مهر فروزان

در تمنای تو سر به بالین می گذارم

اگر وفا داری مكن فراموشم

در سكوت شب با ستارگان دیده ام گفتاری دارد

سینه ام آتشكده را ماند دل در این آتش فتاده

گویند شب افسانه مرا تا بردم خواب

گیرم به خود آید دل خون گشته دگر بار

سودایی زلف تو به افسانه چه سازد

با غارت آن نرگس مستانه چه سازد

دلم آشفتۀ آن جان جهان است هنوز

سخن از سلسلۀ موی وی آمد به میان

من اگر پیر شدم یار جوان است هنوز

كار بس سلسله ها درهم از آن است هنوز

از وصل تو بی نصیب و نا كام

بی روی تو جان كجا و راحت

در عشق تو شهره ایم و بد نام

بی یاد تو دل كجا و آرام

دوش بی روی تو آتش به سرم بر می شد

آن نه می بود كه دور از نظرت می خوردم

دوش بی روی تو آتش به سرم بر می شد

اشكم از دیده همی رفت و زمین تر می شد

خون دل بود كه از دیده به ساغر می شد

اشكم از دیده همی رفت و زمین تر می شد

ای برده دلم به دل ربایی

آرام و قرار و طاقتم رفت

فریاد ز محنت جدایی

یك باره ز كف به بی نوایی