گلهای رنگارنگ ۵۰۲

      
دکلمه :روشنك        
 

ما هم شكسته خاطر و دیوانه بوده ایم   

ما  نیز چون نسیمِ  سحر در حریم باغ    

ما هم به روزگار جوانی ز شور عشق

بر كام  خشك  ما  به حقارت نظر مكن  

ای  عاقلان   به   لذت  دیوانگی  قسم    

ما  هم   اسیر  طرّۀ  جانانه  بوده ایم

روزی  ندیم  بلبل  و  پروانه بوده ایم

عبرت   فزای  مردم  فرزانه  بوده ایم

ما هم  حریف ساغر و پیمانه بوده ایم

ما نیز دل شكسته  و  دیوانه  بوده ایم

 
      پژمان بختیاری (غزل)
       
ترانه : مرضیه    
 

من بیدل ساقی به نگاهی مستم                                       

تو به جامی دیگر چه بری از دستم

دو چشم فتنه انگیزت تا دیدم ای گل                           

قسم به نرگس مستت كه از این می مستم

اثری با گردش چشمت نبود در ساغر می 

دگران مست از می گلگون دل من از گردش وی 

می و گل گر دل انگیزد تو در آن لب گل و می داری

به لطافت چو بهشتی به طراوت چو بهاری از گیسویت بنفشه زاری

ای گلستان سر كوی ات گل بستان چون روی ات كی باشد كی

تویی آن گل در گیتی كه نداری آفت دی                                          

گل من بیا به ساحت باغ و چمن                                              

كه گل به سبزه پنهان گردد ز شرم تو پریشان گردد

چو روی نازنین ات بیند ز ناز خود پشیمان گردد

شبی ای مه دمی ای گل گذری كن بر سر ما                                                               

كه جدا زان لب میگون شده پر خون ساغر ما

چو دل از حسرت خون شد                                                   

نكند می چارۀ وی 

 
      (رهی معیری)
دکلمه : روشنك    
 

دیگر شكسته خاطر افگار من مكن   

من دانم و غمش غم او داند و دلم  

پر دل شكسته ام  دگر آزار من مكن

ناصح تو فكر نیك و بد كار من مكن

 
      (حزنی اصفهانی)
       
  شكوفه جور و ثمر دشمنی و برگ جدایی     تو ای نهال محبت خدا كند كه نرویی  
      (حسن نهاوندی)
       
 

رفتی    اگر   از   مقابل    ما   

بی مهری و مهربانی آموخت       

افسوس  كه شمع انجمن  شد     

رفتن   نتوانی  از  دل  ما

ما  را دل  تو تو را دل ما

بود آن كه چراغ محفل ما

 
      (نیازی صفوی)
       
آواز : شهیدی     
 

قصد  جفاها   بكنی  ور بكنی  با  دل من  

قصد كنی بر تن من شاد شود دشمن من 

واله و مجنون دل من خانۀ پرخون دل من

مرده و زنده دل من گریه و خنده  دل من  

سوخته  و  لاغر  تو  در  طلب  گوهر  تو   

وا دل  من وا  دل  من  وا  دل  من وا دل من

وآن كه از این خسته شود یا دل تو یا دل من

بهر تماشا چه شود رنجه شوی  تا  دل من  

خواجه و بنده دل من از تو چو دریا دل من  

آمده  و  خیمه   زده  بر  لب   دریا  دل من

 
      مولوی (غزل)
دکلمه : روشنک    
 

من همان روز كه دیدم رخ زیبای تو را  

از برای من محنت زده می خواست بلا 

رفت  سر  در سر كار تو و مقدور نشد  

حاش لله گر از این زارترم خواهی كشت 

خوانده  بودم  ورق  محنت  فردای تو را

آنكه   آراست  بدین   قاعده  بالای تو را

كه  نهیم  از سر سودازده  سودای تو را

من نه آنم كه برم جز به تو شكوای تو را

 
      (احمد اشتری)
       
 

ای برون  رفته ز راه  مهر رسم آشتی  

تو بسی بی مهرتر از آنچه من پنداشتم 

یاد  باد آن مهربانی ها كه با ما داشتی

من بسی دلداده تر از آنچه تو پنداشتی

 
      (سعید نفیسی)
       
 

تو را  چون  آشنایی  نیست  با  دل   

به  جز  جانان  نخواهد  از خدا جان  

جفا  از  دلبران   هرگز    نمی دید   

نمی شد  با  تو ای  كاش  آشنا دل

به  جز  دلبر  نخواهد   از  خدا دل

نمی شد   آشنا   گر   با   وفا  دل

 
      (قیدی کرمانی)
       
 

در سینه آه گم شد و در دل نفس نماند   

ای جان تو هم برو كه دراین خانه كس نماند  
      (شاعر ناشناس)
       
       
 

قسمتم  كاش   بدان   كوی  كشد  دیگر  بار   

كه از آن  مرحله من  دل نگران  بستم  بار

بی تو بر سینه زنم هرچه در این بادیه سنگ             

بی تو در دل شكنم هرچه در این ناحیه خار

 
      ( طبیب اصفهانی)
       
آواز دوم : گلپایگانی    
 

خیال انگیز  و جان  پرو ر  چو  بوی  گل سراپایی       

 نداری غیر از این عیبی كه می دانی كه زیبایی

 
       
دکلمه :روشنك    
 

من  و در  هجر  صبوری  به  چه تاب و چه توان    

من و از كوی تو دوری به چه صبر و چه قرار

همه  در  وصل   و   ندانم  به  چه  نالم  از هجر                      

همه  سرمست  و  ندانم   به  كه  گویم ز خمار

 
       
گلپایگانی آواز را ادامه می دهد:     
 


به  شمع  و  ماه  حاجت نیست بزم عاشقانت را    

تو شمع  مجلس  افروزی تو ماه مجلس آرایی

منم ابر و تویی گلبن كه می خندی چو می گریم                   

تویی مهر و منم اختر كه  می میرم  چو میآیی

مه   روشن  میان  اختران   پنهان   نمی ماند                 

میان  شاخه های  گل  مشو   پنهان  كه پیدایی

خیال انگیز و جان پرور چو بوی گل سرا پایی         

نداری غیر از این عیبی كه می دانی كه زیبایی

 
      رهی معیری (غزل)
       
ترانه : مرضیه     
       
 

من بیدل ساقی به نگاهی مستم                                       

تو به جامی دیگر چه بری از دستم

دو چشم فتنه انگیزت تا دیدم ای گل                           

قسم به نرگس مستت كه از این می مستم

اثری با گردش چشمت نبود در ساغر می 

دگران مست از می گلگون دل من از گردش وی 

می و گل گر دل انگیزد تو در آن لب گل و می داری

به لطافت چو بهشتی به طراوت چو بهاری از گیسویت بنفشه زاری

ای گلستان سر كوی ات گل بستان چون روی ات كی باشد كی

تویی آن گل در گیتی كه نداری آفت دی                                          

گل من بیا به ساحت باغ و چمن                                              

كه گل به سبزه پنهان گردد ز شرم تو پریشان گردد

چو روی نازنین ات بیند ز ناز خود پشیمان گردد

شبی ای مه دمی ای گل گذری كن بر سر ما                                                               

كه جدا زان لب میگون شده پر خون ساغر ما

چو دل از حسرت خون شد                                                   

نكند می چارۀ وی 

 
      (رهی معیری)
       
       
       
گوینده ناشناس مرد:    
  این بود گلهای رنگارنگ برنامه شماره ۵۰٢    
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       

 


Back to programme page