گلهای رنگارنگ ۵۰۶

صبح  امروز  خدایا  چه   مبارك   بدمید           

گر  كسی  شكر گزاری  كند  این  نعمت را           

هیچ خواهنده نماند از كف خیرش محروم      

حسرت مادر گیتی همه وقت آن بوده است  

كه  همی  از نفسش بوی عبیر آمد و عود

نتواند  كه  همه  عمر   برآید   ز   سجود

هیچ درمانده نرفت از در فیض اش مردود

كه  بزاید  چو  تو  فرزند   مبارك   مولود

ای  نشاط  افزا  بیا  ای  خوش تر  از  رویا بیا       

وقت   رفتن   وعده    باز  آمدن     دادی   مرا        

بسترم سرد است و من تنها و شب ها بس دراز       

بی تو  بی  عشق  تو  بی دیدار  جان افروز  تو       

با  همه  گردن   كشی   تسلیم   سودای     توام        

ای  عبادتگاه   عشق    و   آرزوی  ما  بیا

یا  مكن  با   وعده ای    امیدوارم    یا  بیا

یك شب آخر ای حرارت بخش جان تنها بیا

جان  گرانی  می كند  بر  سینه ام  جانا  بیا

تند خو  شو  ناسزا   گو   جور  كن اما بیا

صبح  امروز  خدایا  چه  مبارك بدمید        

گر كسی شكرگزاری كند این نعمت را       

كه  همی از نفسش بوی عبیر آمد و عود

نتواند   كه   همه  عمر   بر آید  ز سجود

صبح  امروز  خدایا  چه   مبارك   بدمید           

گر  كسی  شكر گزاری  كند  این  نعمت را           

هیچ خواهنده نماند از كف خیرش محروم      

حسرت مادر گیتی همه وقت آن بوده است 

صبح  امروز   خدایا   چه   مبارك    بدمید          

كه  همی  از نفسش بوی عبیر آمد و عود

نتواند  كه  همه  عمر   برآید   ز   سجود

هیچ درمانده نرفت از در فیض اش مردود

كه  بزاید  چو  تو  فرزند   مبارك   مولود

كه همی از نفسش بوی عبیر آمد و عود 

هیچ خواهنده نماند از كف خیرش محروم   

حسرت مادر گیتی همه وقت آن بوده است   

هیچ درمانده نرفت از در فیضش مردود

كه  بزاید  چو  تو  فرزند  مبارك  مولود

آن كه هلاك من همی  خواهد و من  سلامتش   

میوه نمی دهد به كس باغ تفرج است و بس     

هر چه  كند به دلبری  كس  نكند  ملامتش

جز به نظر نمی رسد سیب درخت  قامتش

سیر نمی شود نظر بس كه لطیف منظری                                        

هرچه كنی به كار من جان منی نگار من             

پیش تو داوری برم از تو كه خصم و داوری