گلهای رنگارنگ ۵۴۲

 ماهی به  جلوه  در نظر از هر نظاره ای است

از بس كه شاهدی است به هر گوشه در خرام

هر ذره از گلم گرو آتشین گلی 

تنها نه هر دو دیده من محو روی توست

آتش فتد زیاد جوانی به جان من

 سروی به عشوه در گذر از هر كناره ای  است

هر  گوشه ای  ز  دیده  به  كار نظاره ای است

هر پاره از دلم به كف ماه پاره ای است

سوی توام ز هر سر مژگان اشاره ای است

هر شب كه نور ماه و فروغ ستاره ای است

ماییم و همین كنج خرابات و دمی خوش

شادیم كه آزاد ز هر بود و نبودیم

سرمست به هر شادی و دلشاد به هر رنج 

چون راه تو می پویم و چشمم به ره توست  

گاهی به وفایی خوش و گه با ستمی خوش

مستیم كه هستیم به هر بیش و كمی خوش

با مهر و وفایی خوش و با درد و غمی خوش

در هر نظری مستم و در هر قدمی خوش

زیور به خود مبند كه زیبا ببینمت

یك جام نوش كردی و مشتاق دیدمت 

بگذشت در فراق تو شبهای بی شمار

منت پذیر قهر و عتاب توام ولی

با دیگران مباش كه تنها ببینمت

جامی دگر بنوش كه شیدا ببینمت

هر شب در این امید كه فردا ببینمت

می خواستم كه بهتر از اینها ببینمت

الا یا ایها الساقی ادر كاسا و ناولها

به بوی نافه كه آخر صبا زان طره بگشاید 

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم 

شب تاریك و بیم موج و گردابی چنین هائل 

همه كارم ز خود كامی به بدنامی كشید آخر

به می سجاده رنگین كن گرت پیر مغان گوید

كه عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشكلها

ز تاب جعد مشكینش چه خون افتاده در دلها

جرس فریاد می دارد كه بربندید محملها

كجا دانند حال ما سبكباران ساحلها

نهان كی ماند آن رازی كزو سازند محفلها

كه سالك بی خبر نبود ز راه و رسم منزلها