گلهای رنگارنگ ۵۷۳

      
دکلمه: فیروزه امیرمعز
       
 

به   خرابات   گرو   شد    سر  و  دستار   مرا      

 

 
    طلبی  كن  ز  خرابات  به  دست  آر مرا  
       
  مستم از عشق و خراب از می و مدهوش از دوست       
    دست  گیری  كن  و امروز  نگهدار مرا  
       
  ساخت  خوش در دل  من  یار  خراباتی  جای          
    ز  خرابات   به    جایی  مبر ای یار مرا  
      اوحدی مراغه ای (غزل)
       
       
       
ترانه : مرضیه     
 


هرگز نمی شد باورم این برف پیری بر سرم سنگین نشیند چنین

من بودم و دل بود و می آواز من آوای نی هر گوشه می زد طنین

اكنون منم حیران ز عمر رفته سرگردان ای خدای من

با این تن خسته هزاران ناله بنشسته در صدای من

ای عشق نافرجام من رفتی كجا ای آرزوی خام من رفتی كجا

آن دورۀ آشفتگی های تو كو ای عمر ناآرام من رفتی كجا

تو بخوان شب همه شب برایم ای مرغ سحر                  

كه دل خستۀ من در آمد از سینه به در

تو سبكبالی و من اسیر بشكسته پرم                             

تو پر از شوری و من ز عالمی خسته ترم

تو بخوان به گوش اهل جهان كه خبر شود از شتاب این كاروان

اكنون منم حیران ز عمر رفته سرگردان ای خدای من

با این تن خسته هزاران ناله بنشسته در صدای من

ای عشق نافرجام من رفتی كجا ای آرزوی خام من رفتی كجا

آن دوره آشفتگی های تو كو ای عمر نا آرام من رفتی كجا

تو بخوان شب همه شب برایم ای مرغ سحر                   

كه دل خستۀ  من در آمد از سینه به در

تو سبكبالی و من اسیر بشكسته پرم                             

تو پر از شوری و من ز عالمی خسته ترم

تو بخوان به گوش اهل جهان كه خبر شود از شتاب این كاروان

 
      (معینی ˜کرمانشاهی)
       
دکلمه: فیروزه امیرمعز    
 

دیدن آن سرو نازم آرزوست                      

قامتش را گفته ام عمر دراز

دیده ام صد بار و بازم آرزوست

وز خدا  عمر  درازم  آرزوست       

 
      (رفیق اصفهانی)
       
       
 

از هرچه هست با همه خوبان توان گذشت

 

 
    آنی است لیك با تو  كه  نتوان از آن گذشت  
       
  تنها  تویی   كه  از تو  گذشتن  نمی توان     
    چون از تو بگذرد ز جهان می توان گذشت  
      رفیق اصفهانی (غزل)
       
آواز :  قوامی    
 

هر كه  شد محرم  دل  در حرم  یار بماند

اگر از  پرده  برون شد دل من عیب مكن

از صدای  سخن  عشق  ندیدم  خوش تر

گشت بیمار كه چون چشم تو گردد نرگس  

به  تماشاگه  زلفش  دل  "حافظ" روزی

وآنكه این كار ندانست در انكار بماند

شكر ایزد  كه  نه در پردۀ پندار بماند

یادگاری  كه  در این گنبد  دوّار بماند

شیوۀ او نشدش حاصل و بیمار بماند

شد  كه  باز آید و جاوید گرفتار بماند

 
      حافظ  (غزل)
       
       
دکلمه: فیروزه امیرمعز    
 

یاد آن روزی كه كس را ره در آن محضر نبود 

آشنا  با  لعل  جان  بخش  تو هر شب تا سحر

جز  زبان  شانه  و  دست  من   و   باد  صبا

ما و دل بودیم و غیر از ما كس دیگر نبود

 وقت  مستی  جز لب ما و لب  ساغر نبود

دست كس با زلف مشكین تو  بازیگر نبود

 
      حبیب خراسانی (غزل)
       
       
ترانه : مرضیه    
 

هرگز نمی شد باورم این برف پیری بر سرم سنگین نشیند چنین

من بودم و دل بود و می آواز من آوای نی هر گوشه می زد طنین

اكنون منم حیران ز عمر رفته سرگردان ای خدای من

با این تن خسته هزاران ناله بنشسته در صدای من

ای عشق نافرجام من رفتی كجا ای آرزوی خام من رفتی كجا

آن دورۀ آشفتگی های تو كو ای عمر ناآرام من رفتی كجا

تو بخوان شب همه شب برایم ای مرغ سحر                  

كه دل خستۀ من در آمد از سینه به در

تو سبكبالی و من اسیر بشكسته پرم                             

تو پر از شوری و من ز عالمی خسته ترم

تو بخوان به گوش اهل جهان كه خبر شود از شتاب این كاروان

اكنون منم حیران ز عمر رفته سرگردان ای خدای من

با این تن خسته هزاران ناله بنشسته در صدای من

ای عشق نافرجام من رفتی كجا ای آرزوی خام من رفتی كجا

آن دورۀ آشفتگی های تو كو ای عمر نا آرام من رفتی كجا

تو بخوان شب همه شب برایم ای مرغ سحر                   

كه دل خستۀ من در آمد از سینه به در

تو سبكبالی و من اسیر بشكسته پرم                             

تو پر از شوری و من ز عالمی خسته ترم

تو بخوان به گوش اهل جهان                               

كه خبر شود از شتاب این كاروان

 
      (معینی ˜کرمانشاهی)
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       

Back to programme page