برگ سبز ۱۷۶

      
گوینده: روشنک        
 

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار  

  
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: روشنک      
 

عاشقی کیست به جان بندة جانان بودن  

روی بنمای كه صاحبنظران مشتاقند  

گر لبش جان طلبد، دادن و خندان بودن

تا به كی زیر نقاب از همه پنهان بودن

  
      همای شیرازی (دوبیتی)
       
گوینده: روشنک      
 

هر نشان كز خون دل بر دامن چاك من است 

دم به دم ای غنچة رعنا مخند از گریه‌ام  

پیش اهل دل دلیل دامن پاك من است

كاین چمن را عاقلان از چشم نمناک من است

  
      عبدالرحمان جامی (دوبیتی)
گوینده: روشنک      
 

ای آرزوی چشمم رویت به خواب دیدن  

موقوف التفاتیم كه كی رسد اجازت

دوری نمی‌تواند پیوند ما بریدن

از دوست یك اشارت، از ما به سر دویدن

  
      همام‌ تبریزی (غزل)
       
آواز: ایرج      
 

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است   

جانا به حاجتی كه تو را هست با خدا  

ای مدعی برو كه مرا با تو كار نیست  

چون كوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

كاخر دمی بپرس كه ما را چه حاجت است

اَحباب حاضرند به اَعدا چه حاجت است

  
      حافظ (غزل)
       
گوینده: روشنک      
  زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز   آن‌ كس كه به امیدی بر خاك درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
       
گوینده: روشنک      
  این هم برگ سبزی بود تحفة درویش، علی نگه‌دار شما.    
       

Back to programme page