گلهای جاویدان ؟#۲

      
گلهای جاویدان برنامه شماره ۲     
       
دکلمه: روشنك      
 

به چه كار آیدت زگل طبقی

گل همین پنج روز و شش باشد

از گلستان من ببر ورقی

وین گلستان همیشه خوش باشد

  
      سعدی، گلستان (بحر مثنوی)
       
گوینده رادیو :      
  دلی شوریده و خویی سركش داشت و برای تخلص كلمه «وحشی» را برگزیده بود. در اوان جوانی موطن خود بافق را ترك گفته مقیم  یزد گردید؛ گاه به مداحی شاه تهماسب صفوی و گاه به تنظیم «شیرین و فرهاد» می پرداخت، اما نتوانست آن را پایان دهد و قرن ها پس از او به اهتمام وصال شیرازی به اتمام رسید. از آثار دیگر وحشی، «خلدبرین» و «ناظر و منظور» و غزل های بسیار باقی مانده كه منتخبی از آن ها در مجمع الفُصَهای هدایت و آتشكده لطفعلی بیك آذر مندرج است. نظمی كه به سمع شما می رسد توصیف آزردگی های دل وحشی است؛ آزردگی هایی كه به گفته او سالها مانند رازی نهفته مانده بود. هنگامی كه شعله های سوزان از دلش زبانه می كشید و زبانش را به گفتن گلایه ها و دردهای درونی كشانید چنین گفت:  
       
       
 

دوستان شرح پریشانی من گوش كنید

قصه بی سرو سامانی من گوش كنید

داستان غم پنهانی من گوش كنید

گفتگوی من و حیرانی من گوش كنید

  
   

شرح این قصه جانسوز نهفتن تا كی

سوختم، سوختم این راز نگفتن تا كی

  
       
تصنیف: روح بخش       
 

روزگاری من و دل ساكن كویی بودیم 

عقل و دین باخته، دیوانهٔ رویی بودیم 

ساكن كوی بت عربده جویی بودیم

بسته سلسله سلسله مویی بودیم

  
   

كس درآن سلسله غیر از من و دل، بند نبود

یك گرفتار ازین جمله كه هستند نبود

  
       
 

نرگس غمزه زنش این همه بیمار نداشت 

این همه مشتری و گرمی بازار نداشت

سنبل پرشكنش هیچ گرفتار نداشت

یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت

  
   

اول آن كس كه خریدار شُدَش من بودم

باعث گرمی بازار شُدَش من بودم

  
       
       
گوینده رادیو :      
  اول آن كس كه خریدار شُدَش من بودم  باعث گرمی بازار شُدَش من بودم  
       
       
صنیف: روح بخش      
  اول آن كس كه خریدار شُدَش من بودم  باعث گرمی بازار شُدَش من بودم  
       
گوینده رادیو:       
 

عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او

بَسكه كردم (دادم) همه جا شرح دلارایی او  

داد رسوایی من شهرت زیبایی او

شهر پُر گشت زغوغای تماشایی او

  
   

این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد

كی سَر و برگ من بی سَر و سامان دارد

  
       
آواز: روح بخش      
 

بَسكه كردم (دادم) همه جا شرح دلارایی او

این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد 

شهر پُر گشت زغوغای تماشایی او

كی سَر و برگ من بی سَر و سامان دارد

  
       
  گرچه از خاطر وحشی هوس روی تو رفت وز دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت  
       
   

حاش لله كه وفای تو فراموش كند

سخن مصلحت آمیز كسان گوش كند

  
       
دکلمه: نامعلوم      
  شد دل آزرده و آزرده دل از كوی تو رفت  با دل پُر گِله از ناخوشی خوی تو رفت  
       
   

حاش لله كه وفای تو فراموش كند

سخن مصلحت آمیز كسان گوش كند

  
      وحشی بافقی (ترکیب بند)
       
دکلمه: گوینده رادیو       
  صدای دلنواز روح بخش و سنتور رضا ورزنده نزد صاحبدلان و اهل ذوق نیازی به معرفی ندارد.  
       
       
دکلمه: گوینده رادیو       
  صاحبدلان، این هم گلی بود از گلزار بی همتای ادبی ایران. گلی جاویدان، گلی كه هرگز نمیرد. شاد باشید. شب و روزتان بخیر.  
       
       
       
       
       
  * این برنامه بدون اعلام شماره می باشد.  
       
       
       
       


Back to programme page