برگ سبز ۲۱۵
گوینده: روشنک | |||||
چشم بگشا که جلوه دلدار این تماشا چوبنگری گویی |
به تجلی است از درودیوار لیس فی الدارغیره دیار |
||||
منسوب به عطار (قصیده) | |||||
دکلمه:آذر پژوهش | |||||
در غمِ خویش چنان شیفته کردی بازم هر که از نالة شبگیرِ من آگاه شود آنچنان بر دلِ من نازِ تو خوش میآید |
کز خیال تو به خود باز نمیپردازم هیچ شک نیست که چون روز بداند بازم گر هلالت نکنم گر نکُشی از نازم |
||||
حافظ (غزل) | |||||
آواز: قوامی | |||||
در غمِ خویش چنان شیفته کردی بازم گفته بودی خبرم ده که ز هجرم چونی |
کز خیالِ تو به خود باز نمیپردازم آنچنانم که ببینی و ندانی بازم |
||||
دکلمه:آذر پژوهش | |||||
گفته بودی خبرم ده که ز هجرم چونی | آنچنانم که ببینی و ندانی بازم | ||||
آواز: قوامی | |||||
گفته بودی خبرم ده که ز هجرم چونی عهد کردی که بسوزی ز غم خویش مرا |
آنچنانم که ببینی و ندانی بازم هیچ غم نیست، تو میسوز که من میسازم |
||||
حافظ (غزل) | |||||
دکلمه:آذر پژوهش | |||||
گفته بودی خبرم ده که ز هجرم چونی اگر از دامِ خودم نیز خلاصی بخشی حافظ ار جان ندهد بهرِ تو چون پروانه |
آنچنانم که ببینی و ندانی بازم هم به خاکِ سرِ کویِ تو بُوَد پروازم پیشِ روی تو چو شمعش به شبی بگدازم |
||||
حافظ (غزل) | |||||
دکلمه:آذر پژوهش | |||||
زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز | آنکس که به امیدی بر خاک درت افتد | ||||
عراقی (غزل) | |||||
گوینده: آذر پژوهش | |||||
این هم برگ سبزی بود تحفة درویش، علی نگهدار شما. | |||||