برگ سبز ۲۵۲

      
دکلمه: روشنک        
 

زمانه پندی آزادوار داد مرا 

به روز نیك كسان گفت غم مخور زنهار 

زمانه را چو نیكو بنگری همه پند است

بسا كسان كه به روز تو آرزومند است

 
      رودكی (غزل)
دکلمه: روشنک      
 

دیدن آن سرو نازم آرزوست  

قد او را گفته‌ام عمر دراز 

دیده‌ام بسیار و بازم آرزوست

از خدا عمر درازم آرزوست

 
      رفیق اصفهانی (غزل)
       
دکلمه: روشنک      
  به روی او نگرستن ز من نمی‌آید  من این دو دیده برای گریستن دارم  
      روحی همدانی (تک بیت)
       
دکلمه: روشنک      
  دوستان در بوستان چون عزم گل چیدن كنید  اول از یاران دور افتاده یاد من كنید  
      رفیق کاشی (تک بیت)
       
دکلمه: روشنک      
 

من و از نو غم یار كهن و یاری او

كرده بسیار ستم لیك نكرده است  

كه هنوز از همه بیش است وفاداری او

چنان كه بود یاری او كم ز ستمكاری او

 
      رفیق کاشی (دوبیتی)
آواز: محمودی خوانساری      
 

ندانمت به حقیقت كه در جهان به كه مانی 

به پای خویشتن آیند عاشقان به كمندت

بر آتش تو نشستیم و دود عشق برآمد 

تو را كه دیده ز خواب خمار باز نباشد 

من ای صبا ره رفتن به كوی دوست ندانم 

جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جانی

كه هر كه را تو بگیری ز خویشتن برهانی

تو ساعتی ننشستی كه آتشی بنشانی

ریاضت منِ شب تا سحر نخفته چه دانی

تو می‌روی به سلامت سلام ما برسانی

 
      سعدی (غزل)
       
       

Back to programme page