برگ سبز ۳۰۳
|
|
|
|
|
|
گوینده (فیروزه امیر معز ): |
|
|
|
|
|
|
دیدم آن روز در این میكده از دُرد كشان |
كه نه از پاك نشان بود و نه از تاك نشان |
|
||
از خرابات نشینان چه نشان می طلبی |
نا نشان نا شده زایشان نتوان یافت نشان |
||||
|
|
جامی (غزل) |
|||
از دیده نهفته ماهم امشب |
خون می چكد از نگاهم امشب |
||||
چشمم به مهی فتاده امروز |
كز چشم فتاد ماهم امشب |
||||
بر سوزش دل ز دست هجرش |
ای شمع تویی گواهم امشب |
||||
|
|
|
|||
تا ماه رسیده آهم امشب |
آه ار نرسد به ماهم امشب |
||||
بی ماه رخش نخفته چشمم |
ای ماه تویی گواهم امشب |
||||
دیشب به تو دیده ام نگاهی |
در حسرت آن نگاهم امشب |
||||
مرغ سحری بسی نالید |
از ناله صبحگاهم امشب |
||||
صباحی بیدگلی (غزل) |
|||||
آواز (عبدالواهاب شهیدی) : |
|||||
كیست آن لعبت خندان كه پریوار برفت |
كه قرار از دلِ دیوانه به یكبار برفت |
||||
صورت یوسف نادیده صفت می كردیم |
چون بدیدیم زبان سخن از كار برفت |
||||
در سرم بود كه هر گز ندهم دل به خیال |
به سرت كز سر من آن همه پندار برفت |
||||
پیش تو مردن از آن به كه پس از من گویند |
نه به صدق آمده بود اینكه در آزار برفت |
||||
|
|
سعدی (غزل) |
|||
شب تاریك و سنگستان و مو مست |
قدح از دست مو افتاد و نشكست |
||||
نگه دارنده اش نیكو نگه داشت |
وگر نه صد قدح نفتاده بشكست |
||||
بابا طاهر (دو بیتی) |
|||||
|
|
|
|
|
|