گلهای جاویدان ۱۳۸

گلهای جاویدان برنامه شماره ١٣٨

به چه كار آیدت زگل طبقی

گل همین پنج روز و شش باشد

از گلستان من ببر ورقی

وین گلستان همیشه خوش باشد

سعدی,گلستان (مثنوی در بحر خفیف)

جام و می لعل با قوام ست، قوام

خواب و هوس خواب حرامست، حرام

مولانا، دیوان شمس تبریزی(رباعی)

درآ تا خرقۀ قالب در اندازم همین ساعت

صلا زن پاك بازی را، رها كن خاك بازی را

كمان زه كن خدایانه، كه تیر «قاب قوسینی »

چو بر می آید این آتش، فغان می خیزد از عالم

درآ تا خانۀ هستی بپردازم همین ساعت

كه یك جان دارم و خواهم كه در بازم همین ساعت

که وقت آمد كه من جان را سپر سازم همین ساعت

امانم ده امانم ده كه بُگدازم همین ساعت

مولانا، دیوان شمس تبریزی(قطعه)

زاهد بودم ترانه گویم كردی

سجّاده نشین با وقارم دیدی

سر فتنۀ بزم و باده جویم كردی

بازیچۀ كودكان كویم كردی

مولانا، دیوان شمس تبریزی(رباعی)

جهان از ترس می درد و جان از عشق می پرد

زشمس الدین تبریزی كه بر هنگامتان آمد

كه مرغان را به رشك آرم زپروازم همین ساعت

سمند من نمی ترسی چه می تازد همین ساعت *

مولانا، دیوان شمس تبریزی(قطعه)

گفتم دل و دین بر سر كارت كردم

هر چیز كه داشتم نثارت كردم

گفتا: تو كه باشی كه كنی یا نكنی

کان من بودم كه بی قرارت كردم

ای زندگی تن و توانم همه تو

تو هستی من شدی از آنی همه من

جانی و دلی ای دل و جانم همه تو

من نیست شدم در تو از آنم همه تو

از بهر تو افتادم ای دوست به میخانه

تو مستِ می ای جانا من مست به دیدارت

من عاشق بیچاره گشتم زخود آواره

در گوشه درویشی با راحت و بی خویشی

من با تو همی گفتم كز عشق بلا خیزد

سرمست نی عشقم كم ده دو سه پیمانه

ماندیم خراب اینجا ما را كه برد خانه

در شهر شدم شهره زین پس من ودیوانه

بگذار من خسته هر سو مكن افسانه

هان ای دل دیوانه هشیار شدی یا نِه

شاعر ناشناس(غزل)

من عاشق روی تو نگارم چه كنم

هر لحظه یكی شور بر آرم چه كنم

وز چشم خوش تو شرمسارم چه كنم

والله به خدا خبر ندارم چه كنم

بخروشیدم گفت خموشت خواهم

بر جوشیدم گفت كه نی ساكن باش

خاموش شدم گفت خروشت خواهم

ساكن گشتم گفت به جوشت خواهم

با یار به گلزار شدم ره گذری

دلدار به من گفت كه شرمت بادا

برگل نظری فكندم از بی خبری

رخسار من اینجا و تو در گل نگری

مولانا، دیوان شمس تبریزی(رباعی)

گفتم كه دلم هست به پیش تو گرو

افشاند هزار دل از هر حلقۀ زلف

دل باز ده آغاز مكن حیلۀ نو

گفتا دل خود بجوی و بردار و برو

محمد امین کاشانی(رباعی)

من نمی گویم كه عاقل باش یا دیوانه باش

گر سرمقصود داری مو به مو جوینده شو

گر زتیر غمزه خونت ریخت ساقی دم مزن

چون قدح از دست مستان میخوری مستانه خور

گر شبی در خانۀ جانانه مهمانت كنند

گر به جانان آشنایی از جهان بیگانه باش

گر وصال گنج خواهی سر به سر ویرانه باش

ور به جای باده زهرت داد در شكرانه باش

چون قدم در خیل مردان می زنی مردانه باش

گول نعمت را مخور مشغول صاحب خانه باش

فروغی بسطامی(غزل)

بهرام سلطانی (گوینده):

این هم چند گلی بود جاویدان كه امشب نثار شد. شب خوش.

*** این بیت دردیوان شمس به تصحیح استاد فروزانفر نیست