گلهای جاویدان ۱۵۴

دکلمه:روشنك          
           

گلهای جاویدان

         
 

به چه کار آیدت ز گل طبقی

گل همین پنج روز و شش باشد

از گلستان من ببر ورقی

وین گلستان همیشه خوش باشد

 
       

سعدی، گلستان ( مثنوی)

           
 

از بلبل سرمست نوایی شنوم

در آب همه خیال یاری بینم

وز باد سماع دلربایی شنوم

وز گل همه بوی آشنایی شنوم

 
       

مولانا، دیوان شمس تبریزی (رباعی)

           
 

ای شراب جان مستم نام تو *

منتظر بنشسته ام تا در رسد

چشم عقلم روشن از ایام تو

از پی جان خواستن پیغام تو

 
       

عطار (غزل) 

           
 

سوز دل عاشقان شررها دارد

نشنیدستی كه آه دل سوختگان بر

درد دل بیدلان اثر ها دارد

درگه رحمتش گذرها دارد

 
       

مولانا، دیوان شمس تبریزی (رباعی) 

           
 

ای زندگی تن و روانم همه تو

تو هستی من شدی از آنی همه

جانی و دلی، ای دل و جانم همه تو

من من نیست شدم در تو از آنم همه تو

 
       

اوحد الدین کرمانی (رباعی) 

           
 

مجنون و پریشان توام دستم گیر

هر بی سرو پای دستگیری دارد

سر گشته و حیران توام دستم گیر

من بی سرو سامان توام دستم گیر

 
       

اوحد الدین کرمانی (رباعی) 

           
 

امشب شب آن نیست كه از خانه روند

امشب شب آن است كه جانهای عزیز

از یار یگانه سوی بیگانه روند

در آتش اشتیاق مستانه روند

 
       

مولانا، دیوان شمس تبریزی (رباعی) 

           
آواز: حسین قوامی          
 

بی تو كوشم در فنای خویشتن

ریخت خون من به جرم عاشقی

زد به تیغم بوسه بر دستش زدم

نو گل خندان من یك دم به پاس

درد مندان قطع؟ درمان ترند

دیدمش در خویش و جان دادم زشوق

تیشه ام اما به پای خویشتن

عاقبت دیدم سزای خویشتن

خود گرفتم خون بهای خویشتن

حال مرغ بینوای خویشتن

ما و درد بی دوای خویشتن

خویش را كردم فدای خویشتن

 
       

شاعر ناشناس (غزل)

 
           
دکلمه: روشنك          
 

عشق تو شرابی است كه سوزد دل و جان را

زین باده كسی تا نشود مست نداند

آنجا كه غمش خیمه زند بر كند از بیخ

سلطان سراپرده عشقش چو نظر كرد

جز عاشق شوریده ننوشید كس آن را

احوال دل عاشق آشفته روان را

اندیشه كونین و غم نام و نشان را

افروخت به نور رخ خود جمله جهان را

 
       

شمس مشرقی (غزل) 

 
           
آواز: عبدالوهاب شهیدی        
 

ای هزاران جان فدای جان تو

در سرای عصمت یزدان تویی

چنك و قانون جهان را تارهاست

وی همه سرگشتگان مهمان تو

بخت و دولت روز و شب دربان تو

نالهٔ هر تار در فرمان تو

 
       

مولانا، دیوان شمس تبریزی (غزل)  

           
 

گفته بودی «كز توام بگرفت دل»

ای شراب جان مستم نام تو

منتظر بنشسته ام تا در رسد

ای هزاران دل فدای جان تو **

چشم عقلم روشن از ایام تو ***

از پی جان خواستن پیغام تو

 
       

مولانا، دیوان شمس تبریزی (قطعه)  

           
دکلمه: روشنك          
           

این هم گلی بود جاویدان از گلزار بی همتای ادب ایران، گلی كه هرگز نمیرد. شب خوش.

   
           
           

* در اصل دیوان عطار چنینست: ای غذای جان مستم نام تو

** در اصل دیوان شمس چنینست: من نخواهم در جهان جز کام تو

** در اصل دیوان شمس چنینست: ای غذای جان مستم نام تو چشم و عقلم روشن از ایّام تو

 

 

   
           
           
           
           


Back to programme page