یک شاخه گل ۴۱

 

     

دکلمه: روشنک 

         
      

 

اغلب وقتی صحبت از رباعی می شود، نام عمر خیام به خاطرمی آید درصورتی کهاکثر شاعران ایران رباعی سروده اند. رباعی نظمی است دوبیتی که بروزن لاحول ولاقوه الا به الله باشد. این بار دو رباعی از مولانا جلاالدین محمدمولوی و یک رباعی از عمرخیام می شنویم. آواز در آهنگ سه گاه است.

 
     
 

صبح است وصبا مشک فشان می گذرد

برخیزچه خسبی که جهان می گذرد

دریاب که ازکوی فلان می گذرد

بویی بستان که کاروان می گذر

 
       مولانا (رباعی)
 آواز: آذر        
 

صبح است وصبا مشک فشان می گذرد

برخیزچه خسبی که جهان می گذرد 

دریاب که ازکوی فلان می گذرد

بویی بستان که کاروان می گذرد

 
       مولانا (رباعی)
آواز: آذر      
 

ماییم که بی باده و بی جام خوشیم

گویند سرانجام ندارید شما

گربدنامیم و گر نکونام خوشیم *

ماییم که بی هیچ سرانجام خوشیم

 
      مولانا (رباعی)
آواز: آذر      
 

سوزدل عاشقان شررها دارد

نشنیدستی که آه دل سوختگان

درد دل بی دلان اثرها دارد

بر حضرت رحمتش گذرها دارد

 
      مولانا (رباعی)
       
       
دکلمه: روشنک      
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد.  
     
     
  در اسل دیوان شمس « هر صبح منوّریم و هر شام خوشیم»  
     

Back to programme page