یک شاخه گل ۱۰۷

      
یك شاخه گل بزنامهٔ شمارهٔ ۱۰۷        
         
دکلمه: شمسی فضل الهی        
 

ای باد بامدادی خوش میروی به شادی 

بر بوستان گذشتی یا از بهشت هستی 

پیوند روح كردی پیغام دوست دادی

شاد آمدی و خرم فرخنده بخت بادی

 
      سعدی (رباعی)
       
 

الهی به آنان كه در تو گُمند  

به نورِ دلِ صبح خیزانِ عشق  

به آن می كه گر ریزیش در سبو 

كز آن خوبرو چشم بد دور باد   

نهان از دل و دیدهٔ مردمند

زشادی به اندوه گریزان عشق

بر آرد سبو از دل آواز هو

غلط دُور گفتم كه خود كور باد

 
      رضی الدین ارتیمانی (غزل)
       
آواز: گلپایگانی       
 

در دیرِ مُغان آمد یارم قدحی در دست

آخر ز چه گویم هست از خود خبرم چون نیست   

شمعِ دلِ دمسازان بنشست چو او بر خاست  

بازا آی كه باز آید عمر شدهٔ حافظ

در دیرِ مُغان آمد یارم قدحی در دست  

مست از می ومیخواران از نرگسِ مستش مست

وز بهرِ چه گویم نیست با وی نظرم چون هست

افغان زنظر بازان بر خاست چو او بنشست

هر چند كه ناید باز تیری كه بشد از شست

مست از می ومیخواران از نرگسِ مستش مست

 
      حافظ (غزل)
       
دکلمه: شمسی فضل الهی      
 

مژده ای دل بر تنم جان می رسد  

بادِ عنبر بیز می آید مگر 

قاصدی از كوی جانان می رسد

نكهت یوسف به كنعان می رسد
 
      مستورهٔ كردستانی (دو بیتی)
       
       
       
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد  
       

 


Back to programme page