گلهای رنگارنگ ب۳۸۷

      
گلهای رنگارنگ  برنامه شماره٣٨٧ ب
       
         
دکلمه: آذر پژوهش        
 

در  هر دو  جهان آرزوی  روی  تو دارم  

نیكوست كه در پیش تو خوانم غزل  شاه   

اندیشه  ندارد   دلم  از   آتش    سوزان  

موزون غزلی چون قد دل جوی تو دارم

زیرا  كه  هوای  رخ   نیكوی   تو  دارم

تا  راه  در  آتشكدۀ   خوی    تو    دارم

 
      (فروغی بسطامی)
       
 

من  آن عهدی  كه  با موی تو  بستم  

پس از عمری به دستم  آمد آن زلف   

چنان ساقی ز خویشم بی خبر ساخت   

گواه   دعویم    پیر    مغان     است  

به  مویت  گر  سر  مویی شكستم

عجب  سر رشته ای دادی به دستم

كه  آگه  نیستم  از  خود  كه هستم

كه   مست  از   جرعۀ  جام  الستم

 
      فروغی بسطامی (غزل)
       
 

در  ازل  پرتو  حسنت  ز تجلی دم زد    

مدعی خواست كه آید به تماشاگه راز  

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

دست غیب آمد و بر سینه  نامحرم زد

 
      حافظ (غزل)
       
 

در بهشت  گشودند  بر   جهان  ناگاه     

امید  بسته  برآمد  صباح  خیر  دمید  

شهنشهی كه زمین از فروغ طلعت او 

خدای  عمر  درازت   دهاد    چندانی 

دعای زنده دلانت  رفیق  باد و قرین  

خدا  به چشم  عنایت   به خلق كرد نگاه

به  دور  دولت  فرخنده   بخت شاهنشاه

منور است چنان كه آسمان به طلعت ماه

كه دست جور زمان از زمین  كنی كوتاه

خدای   عالمیانت   نصیر   باد   و   پناه 

 
      سعدی (قصیده)
آواز : قوامی در دستگاه ماهور می خواند    
       
 

صبح  دولت  می دمد  كو جام  همچون  آفتاب  

   
    فرصتی  زین   به  كجا   یابم  بده   جام  شراب  
       
  خانه بی تشویش و ساقی یار و مطرب بذله گوی      
    موسم  عیش  است  و دور ساغر و عهد شباب  
       
  خلوت  خاص  است و جای امن و نزهتگاه انس     
    این كه می بینم به بیداریست یا رب یا به خواب  
       
  شاهد و ساقی به دست افشان و مطرب پای كوب      
    غمزۀ  ساقی  ز چشم  می پرستان  برده خواب  
      حافظ  (غزل)
دکلمه:  آذر پژوهش     
 

سحرم دولت بیدار به بالین آمد 

قدحی در كش و سر خوش به تماشا بخرام 

گفت برخیز كه آن خسرو شیرین آمد

تا  ببینی  كه نگارت به چه  آیین آمد

 
      حافظ  (غزل)
الهه ترانه در دستگاه ماهور می خواند:    
       
 


بیاور سبوی می كه فارغم كند ز هستی                      

سرآید ترانه ای چو بلبلان ز شور مستی

خوشا خوشا روزگار ما                          

به شادی شهریار ما

در بزم هستی سرمست عشقم                                                 

پیمانه نوش از دست عشقم

همچو گل خندان لبم                                                   

تو مست جامی من مست عشقم

در بزم هستی سرمست عشقم                                                 

پیمانه نوش از دست عشقم

همچو گل خندان لبم                                                    

تو مست جامی من مست عشقم

خوشا خوشا روزگار ما                                                                  

به شادی شهریار

ماشام سیه بختی سرآمد                                                              

خورشید آزادی بر آمد

ایران پرستی رسم و ره ماست                                             

بر اوج گردون منزلگه ماست

از همت آن شاهنشه ما                                         

خوشا خوشا روزگار ما 

به شادی شهریار ما

 
      (رهی معیری)
دکلمه:  آذر پژوهش     
 

بسی شب  است كه  در انتظار مقدم تو  

حسود تنگ نظر گو به داغ غصه بسوز  

چراغ دیده   نهادم  بر آستانۀ  خویش

كه هست خاتم مقصود بر نشانه خویش

 
      (بابافغانی شیرازی)
     
گوینده ناشناس مرد:    
  گلهایی كه نثار شد از برنامه شماره  ٣٨٧ ب  گلهای رنگارنگ بود كه به اهتمام آقای جواد معروفی، با شركت خانم الهه، و آقایان قوامی و خالدی تنظیم یافته، اشعار از حافظ، سعدی، فیض كاشانی، فروغی بسطامی و رهی معیری، آهنگ ماهور به ترتیب از معروفی، شیدا، حبیب الله بدیعی و استاد وزیری، گوینده آذر پژوهش.  
       
       
 

نام برنامه: گلهای رنگارنگ 

شماره برنامه:  ٣٨٧

بترانه سرا: رهی معیری

سرایندگان غزل و یا شعر آواز: حافظ

مطلع ترانه: بیاور سبوی می كه فارغم كند ز هستی                       

مطلع غزل یا شعر آواز: صبح دولت می دمد كو جام همچون آفتاب 

 


Back to programme page