گلهای رنگارنگ ب۵۵۵

      
دکلمه: فیروزه امیرمعز
       
 

دوشم  به  اهل  بزم  سر  گفتگو  نبود

پرسید  در دل تو  ندانم  چه آرزوست

قاصد بگو ز دوریت"آذر" سپرد جان

من در خمار بودم و می در سبو نبود

غافل  كه  در دلم به جز او آرزو نبود

ور گوید از منش گله ای بود گو نبود

 
      آذر بیگدلی (غزل)
       
       
 

پرسید كسی منزل آن مهر گُسِل

گفتا كه دلت كجاست گفتم بر او

گفتم كه دل من است او را منزل

پرسید كه او كجاست گفتم در دل

 
      ابوالسعید ابوالخیر (رباعی)
       
       
ترانه : الهه     
 

نه بتابد به شام من ماهی نه بخت همراهی

در این بیابان ماندم سرگردان فتادم از پا بی سامان 

نه كسی می رسد به فریادم نه می كند شادم

فروغ شمعی گریان و لرزان ز كلبه های دهقانان

چو تو دادی بر بادم همه بردند از یادم

به شرار غمم تو نشاندی به جهان جنون تو كشاندی

چو از دیار آشنایی راهی دگر مرا به بر نخواندی

منم اكنون در این صحرا من و این شام جان فرسا

من و یك دم دل و صد غوغا

به جز صدای قلب من كه می تپد به یاد دلبر

به گوش من نمی رسد در این میان صدای دیگر 

دلا مرو چنین از دست كه روزن امیدی هست 

نه بتابد به شام من ماهی نه بخت همراهی

در این بیابان ماندم سرگردان فتادم از پا بی سامان

 
      (نظام وفا)
       
       
دکلمه: فیروزه امیرمعز    
 

نه  باغ و نه  بستان  و چمن می خواهم

خواهم ز خدای خویش كنجی كه  در آن

نه سرو  و گل و نه یاسمن می خواهم

من باشم و آن كسی كه من  می خواهم

 
      (اختر مازندرانی)
       
       
 

ای روی  تو  ماه  عالم  آرای همه

گر با دگران به ز منی  وای به من

وصل  تو  شب  و  روز  تمنای همه

ور با همه كس همچو منی وای همه

 
      ابوالسعید ابوالخیر (رباعی)
آواز :گلپایگانی    
 

ای  آرزوی  گمشده  مهمان   كیستی

دامان  من  ز اشك  ندامت پر آتش است

من همنشین درد و غم و رنج و حسرتم

درد  منی  بگو كه درمان كیستی

ای نوگل شكفته به دامان كیستی

ای آرزوی گمشده  مهمان كیستی 

 
      عماد خراسانی (غزل)
دکلمه: فیروزه امیرمعز    
  نگرفته هنوز برگ عیشی افسوس بهار من خزان شد    
    آن نیم نفس که با تو بودم سرمایۀ عمر جاودان شد  
      (شاعر ناشناس)
       
       
 

مكن زین بیشتر در دل خرابی

به غیر از آنكه در آیینه دیدی

نه این ماتم سرا جای تو باشد

كه را دیدی كه همتای تو باشد

 
      (شاعر ناشناس)
       
       
 

 

 

 
 

من بودم دوش و یار سیمین تن من

آن ها  همه  صبحدم  پراكنده شدند

جمعی به نشاط و عیش پیرامن من

جز خون جگر كه ماند بر دامن من

 
      اثیرالدین اخسیکتی (رباعی)
       
       
آواز : محمودی خوانساری    
 

گفت  معشوقی   به  عاشق  كی  فتا

از كدامین شهر از آن ها خوش تر است

هر  كجا   تو  با  منی  من   خوش دلم

مذهب  عاشق  ز  مذهب  ها   جداست

تو   به  غربت  دیده ای  بس شهرها

گفت آن شهری كه در وی  دلبر است

گر  بود    در   قعر    چاهی    منزلم

عاشقان   را  مذهب و می در خداست

 
      مولوی (مثنوی)
دکلمه: فیروزه امیرمعز    
 

پرسید كسی منزل آن مهر گسل

گفتا كه دلت كجاست گفتم بر او

گفتم كه دل من است او را منزل

پرسید كه او كجاست گفتم در دل

 
      ابوالسعید ابوالخیر (رباعی)
ترانه : الهه     
 

نه بتابد به شام من ماهی نه بخت همراهی

دراین بیابان ماندم سرگردان فتادم از پا بی سامان 

نه كسی می رسد به فریادم نه می كند شادم

فروغ شمعی گریان و لرزان ز كلبه های دهقانان

چو تو دادی بر بادم همه بردند از یادم

به شرار غمم تو نشاندی به جهان جنون تو كشاندی

چو از دیارآشنایی راهی دگر مرا به بر نخواندی

منم اكنون در این صحرا من و این شام جان فرسا

من و یك دم دل و صد غوغا

به جز صدای قلب من كه می تپد به یاد دلبر

به گوش من نمی رسد در این میان صدای دیگر 

دلا مرو چنین از دست كه روزن امیدی هست 

نه بتابد به شام من ماهی نه بخت همراهی

در این بیابان ماندم سرگردان فتادم از پا بی سامان

 
      (نظام وفا)  
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       

Back to programme page