گلهای رنگارنگ ب۵۶۲

      
دکلمه: روشنك        
 

در میكده رفتم خم و خم خانه تو بودی

در كعبه شدم با همه در خانه تو بودی     

در حلقه مستان می و پیمانه تو بودی

دیدیم  به هر انجمن  افسانه  تو بودی

 
 

بر موی خود آشفته و دیوانه تو بودی

در كعبه شدی سبحه در صومعه زنّار

 
       
 

من رخ چو نمودی به تمنای تو بودم

افتاده به پیش قد رعنای تو بودم

در  جلوۀ  تو  محو  تماشای تو بودم

چون سایه به همراهی بالای تو بودم

 
 

در عین سكون جنبش دریای تو بودم

آورد  مرا  عشق  تو از  خانه به بازار

 
       
 

زان پیش كه آواره به صحرای تو گردم        

در  فرق  ز جمع  هویدای  تو  گردم             

از منظر پنهان تو پیدای تو گردم

در انجمنت بینم و رسوای تو گردم

 
 

در مجلس مستان تو صهبای تو گردم  

سرمست در آیم به در از خانۀ خمار

 
      صفی علیشاه (مسمط)
       
آواز : شهیدی    
 

من گرفتارم گرفتار دلم دست از جان شسته بیمار دلم 

چند پرسی علت رنجوریم زاریم گوید كه من زار دلم

از چه نگرفتی دل ما را به هیچ ای كه می گفتی خریدار دلم

با همه  مشكل گشایی  دست  او  عقده ها  افكند  در كار دلم

من گرفتارم گرفتار دلم

من گرفتارم گرفتار دلم

من گرفتارم گرفتار دلم

من گرفتارم گرفتار دلم

 
      علی صدارت (غزل)
       
دکلمه : روشنك    
 

این شاخۀ رز دهن  به دستی  بوده است

این نشئه  كه  جان  شیفتۀ  حالت اوست 

این می لب لعل می پرستی بوده است   

طرز  نگهی  زچشم مستی بوده است    

 
      طراز یزدی (غزل)
       
ترانه: عهدیه    
 

سحر   بلبل    حكایت    با  صبا  كرد

از آن رنگ رخم خون در دل انداخت

غلام  همت  آن  نازنینم

خوشش  باد  آن  نسیم  صبحگاهی

بهر   سو   بلبل   عاشق  در افغان

بشارت  بر  به  كوی می فروشان

كه  عشق  روی گل با ما چه ها كرد

وز آن  گلشن   به   خارم  مبتلا كرد

كه  كار   خیر   بی روی  و  ریا كرد

كه  درد   شب نشینان   را   دوا كرد

تنعم در  میان  باد  صبا   كرد

كه  "حافظ"  توبه از زهد و ریا كرد

 
      حافظ (غزل)
       
دکلمه : روشنك    
 

بیا  كه  می دهمت   بر  دو  دیده  جا   بنشین

فراغتی  است  شب   وصل  را  ز نور چراغ

ز آب  دیده  نور هر طرف  روان  جویی است

مرا  تو   مردم   چشمی   مرو مرو ز برم

خوش آمدی ز كجا می رسی بیا  بنشین

به شمع  گو سرخود گیر  یا ز پا بنشین

دمی  به   بهر   تفرج به پیش ما بنشین

مرا  تو  عمر  عزیزی   بیا  بیا   بنشین

 
      سلمان ساوجی (غزل)
       
آواز دوم : سیاوش    
 

بالا  بلند   عشوه گر  نقش  باز  من 

دیدی دلا كه آخر پیری و زهد و علم

كوتاه   كرد   قصۀ  زهد  دراز  من

با من چه كرد دیدۀ معشوقه باز من

 
      حافظ (غزل)
       
       
 

ای كاش  جان  بخواهد  معشوق جانی ما

گر  در میان  نباشد  پای  وصال    جانان

تا بی نشان نگشتیم از وی نشان نجستیم

در  عالم  محبت   الفت   بهم  گرفتند

در  عین    بی زبانی   با  او به گفتگوییم

تا  مدعی  بمیرد  از  جان فشانی  ما

مردن  چه  فرق  دارد  با زندگانی ما

غافل  خبر   ندارد  از  بی نشانی  ما

نامهربانی   او    با     مهربانی   ما

كیفیت  غریبی است در بی زبانی ما

 
      فروغی بسطامی (غزل)
       
دکلمه : روشنك    
 

در میكده رفتم خم و خم خانه تو بودی

در كعبه شدم با همه در خانه تو بودی               

 

در حلقۀ مستان می و پیمانه تو بودی

دیدم   به  هر انجمن  افسانه  تو بودی

 

 
 

بر موی خود آشفته و دیوانه تو بودی 

در  كعبه شدی  سبحه در صومعه زُنّار

 
      صفی علیشاه (مسمط)
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       


Back to programme page