برگ سبز ۹۸

      
          
گوینده: روشنک        
 

چشم بگشا که جلوه دلدار 

این تماشا چوبنگری گویی  

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
گوینده: روشنک       
 

ناز كن ای كه مرا هست به ناز تو نیاز

ناز زیبندهٔ خوبان جهان است ولیک  

من نگویم كه چه كن خود تو نكوتر دانی 

لیك زان‌سان نه كه دل خون كنیم از سر ناز

نه بدان پایه كه آزرده شوند اهل نیاز

فی‌المثل قهر كن و زلف به رُخسارانداز

 
      ناتل خانلری (غزل) 
       
       
 

تویی كه با منت ای دوست مهربانی نیست

اگر تو مایهٔ شادی من نئی از چه  

به راه عشق تو جان باختیم و خرسندیم 

خدای را دل درمانده‌ای به دست آور

شراب نوش و غزل گوی و شاد باش نظام 

منم كه بی‌تو مرا میل زندگانی نیست

به هر كجا كه روم بی‌تو شادمانی نیست

كه هیچ‌ جا به از این جای جانفشانی نیست

كه كار عشق همه جور و دلستانی نیست

كه جای شكوه و غم این دو روز فانی نیست

 
      نظام وفا (غزل)
       
       
آواز: محمودی خوانساری      
 

هر آنكه جانبِ اهلِ خدا نگه دارد

خداش در همه حال از بلا نگه دارد  
       
       
گوینده: روشنک      
  هر آنكه جانبِ اهلِ وفا نگه دارد   خداش در همه حال از بلا نگه دارد  
       
       
آواز: محمودی خوانساری      
 

گرت هواست كه معشوق نگسلد پیوند 

گَرَت هواست كه معشوق نگسلد پیوند

سر و زر و دل و جانم فدای آن محبوب

صبا در آن سرِ زلف ار دلِ مرا بینی  

غبار راهگذارت كجاست تا حافظ

نگاه‌دار سررشته تا نگه دارد

نگاه‌دار سررشته تا نگه دارد

كه حقّ صحبت و عهد وفا نگه دارد

ز روی لطف بگویش كه جا نگه دارد

به یادگارِ نسیمِ صبا نگه دارد

 
      حافظ (غزل)
       
گوینده: روشنک      
  زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز   آن‌ كس كه به امیدی بر خاك درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
       
       
       
       
  این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، علی نگه‌دار شما.  

Back to programme page