یک شاخه گل ۲۲۰

آستین بر روی و نقشی در میان افكنده ای

هر یكی نادیده از رویت نشانی می دهد  

خویشتن پنهان و شوری در جهان افكنده ای

پرده بر دار ای كه خلقی در گمان افكنده ای

آستین بر روی و نقشی در میان افكنده ای

هر یكی نادیده از رویت نشانی می دهد 

خویشتن پنهان و شوری در جهان افكنده ای

پرده بر دار ای كه خلقی در گمان افكنده ای

آستین بر روی و نقشی در میان افكنده ای

هر یكی نادیده از رویت نشانی می دهد 

خویشتن پنهان و شوری در جهان افكنده ای

پرده بر دار ای كه خلقی در گمان افكنده ای

مستم اگر باده نیست لعل لبِ یار هست

آنچه مرادِ من است خارجِ رنگ است و بو  

گو می تلخم مباش شربت دیدار هست

ور نه گلِ زرد و سرخ در همه گلزار هست

بازم به سینه عشق و جنون جوش می زند   

آسوده بودم آه كه از یك نگاه گرم 

سر تا قدم گداختم از داغ عاشقی   

در دیده از هوای تو ای شاخِ ارغوان

جانم به لب رسید و هنوز از خیالِ خام

بازم به سینه عشق و جنون جوش می زند 

وز خون گرم دل به درون جوش می زند

خونی كه مُرده بود كنون جوش می زند

خونابه بنگرید كه چون جوش می زند

هر دم هزار قطرهٔ خون جوش می زند

در سینه آرزویِ فزون جوش می زند

از خون گرم دل به درون جوش می زند

مستم اگر باده نیست لعل لبِ یار هست

آنچه مرادِ من است خارجِ رنگ است و بو 

خواستم از دل نشان داد به تیرم جواب

ساقی ما بی طلب گر ندهد جرعه ای 

گو می تلخم مباش شربت دیدار هست

ور نه گلِ زرد و سرخ در همه گلزار هست

رخنهٔ پیكان هنوز در دل افکار هست

تشنه لبان را كجا قوت گفتار هست