یک شاخه گل ۲۴۱

شبانه مِی زده ای ماه من چنین پیداست

به طرف باغ گذرکرده ای به گُل چیدن

نشان باده ات از لعل آتشین پیداست 

زچاک پیرهنت برگ یاسمین پیداست

بابافغانی(غزل)

دارم دلی هوای بسی خوبرو درو

بر شمع آفتاب زنَد خنده ازطرب

یک قطره خون گرم وهزار آرزو دراو

هر دل که تافت پرتو روی نکو دراو 

بابافغانی(غزل)

ثابت ایمانی (دکلمه)

گربگویم به توای مَه که چه زیبندۀ نازی

گربدانی که چه لطفیست رخ همچوگُلت را

رخ برافروزی و ازعشوه و نازم بگُدازی

یک نَفَس آینه از پیش نظر دور نسازی

منسوب به بابافغانی(غزل)

آذرپژوهش(گوینده)

گویند سرایندۀ این ابیات دلنشین درآغازجوانی و شاعری سکّاکی تخلص می نموده، ولی چون شعری با چنین تخلصی ازاو باقی نمانده، وی را با تخلصی که درغزلهای دلاویزش آمده می نامیم : فغانی. فغانی شیرازی که به نام بابا فغانی شیرازی مشهوراست . وی ازسرایندگان بنام قرن دهم و ازجمله شعرایی است که دوران هنرپروری امیرعلی شیرنوایی را درک نموده اند. هنربابا فغانی شیرازی تازه گویی، سادگی وایجازاست که مورد تقلید بسیاری ازشعرای هم عصر وی، چون شوکت بخاری ،طالب آملی، و همچنین برخی ازشاعران کنونی قرار گرفته است.

ثابت ایمانی (دکلمه)

اسیرلطف و گرفتارخشم وناز توام

رخ نیاز نهادم به خاک مَقدم او

چه جانگداز فغانی فسانه ای دارد

خراب یک نظرازچشم عشوه بازتوام 

به ناز گفت که مستغنی از نیاز توام 

بگو که سوختۀ حرف جانگداز توام 

منسوب به بابافغانی(غزل)

پوران (ترانه)

ای بهاردل بهارآمد که دسته دسته گُل به پایت افکنم

بسترازگلها زسنبل ها به راه حُسن توبرایت افکنم

ای که از گریبانت سمن سمن ریزد به گلشن ها

در باغ دامانت چمن چمن بشکفته سوسن ها 

خرمنی نسرین فلکی پروین

همه مُشکینی همه زیبایی که فریبایی گُل رویایی 

به بهار ای گُل بگذر به چمن 

به خزان تا که نسرین وسمن

همه خندان لب همه شادانند

کیومرث وثوقی(ترانه)

آذرپژوهش(گوینده)

پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد