یک شاخه گل ۲۵۱

شاد آمدی شاد آمدی ناگه زدر باز آمدی 

سرو روان سرو روان در جوی بار عاشقان       

بنشین و خوش بنشین و خوش چون محرم راز آمدی

ای دولت و بخت جوان دلخواه و دمساز آمدی

تا بدامان تو ما دست تولی زده ایم  

همه شب از طرب گریهٔ مینا من و جان 

در خور مستی ما رطل و خم و ساغر نیست     

جای دیوانه چو در شهر ندادند هما   

به تولای تو بر هر دو جهان پا زده ایم

خنده بر گردش این گنبد مینا زده ایم

ما از آن باده كشانیم كه دریا زده ایم

من و دل چند گهی خیمه به صحرا زده ایم

از در در آمدی و من از خود بدر شدم 

گوشم براه تا كه خبر می دهد زدوست   

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق     

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار  

از در در آمدی و من از خود بدر شدم   

از در در آمدی و من از خود بدر شدم  

گفتی كزین جهان به جهان دگر شدم

صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم

ساكن شود بدیدم و مشتاق تر شدم

چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

گفتی كزین جهان به جهان دگر شدم

گفتی كزین جهان به جهان دگر شدم

كس در نیامدست بدین خوبی از دری

خورشید اگر تو روی نپوشی فرو رود

همراه من مباش كه حسرت برند خلق   

انصاف می دهم كه لطیفان و دلبران    

دیگر نیاورد چو تو فرزند مادری

گوید دو آفتاب نگنجد به كشوری

در دست مفلسی چو ببینند گوهری

بسیار دیده ام نه بدین لطف و دلبری