یک شاخه گل ۲۷۲
ثابت ایمانی (دکلمه |
|||||
بمان خرم ای خاک مینو سرشت تو را از دل و جان پرستنده ایم |
که درچشم ما خوشتری ازبهشت روان را ز مِهر تو آکنده ایم |
||||
رهی معیری(مثنوی) |
|||||
آذرپژوهش(دکلمه) |
|||||
دل و کشورت جمع و معمور باد جوان و جوانبخت و روشن ضمیر
جوان و جوانبخت و روشن ضمیر |
ز مُلکت پراکندگی دور باد* به دولت جوان و به تدبیر پیر
به دولت جوان و به تدبیر پیر |
||||
بوستان سعدی(مثنوی) |
|||||
ثابت ایمانی (دکلمه) | |||||
به سَر کوی تو سوگند که تا سَر دارم
ساغرم پُر مِی و مِی در سَر و سَر در کف دست |
نیست ممکن که من ازحکم توسَربردارم
توچه دانی که من امروز چه درسَردارم؟ |
||||
سلمان ساوجی(غزل) | |||||
شهیدی (آواز) | |||||
ازهرچه می رود سخن دوست خوشترست
ابنای روزگار به صحرا روند و باغ |
پیغام آشنا نَفَس روح پرورست
صحرا و باغ زنده دلان کوی دلبرست |
||||
سعدی(غزل) | |||||
شهیدی (ترانه) | |||||
بوی یهشت می گذرد یا نسیم دوست؟
گفتیم عشق را به صبوری دوا کنیم دانی که چون همی گذرانیم روزگار؟ |
یا کاروان صبح که گیتی منوّرست؟ هر روز عشق بیشتر وصبر کمترست روزی که بی تومی گذرد روزمحشرست |
||||
سعدی(غزل) | |||||
شهیدی (آواز) | |||||
خدایا تو این شاه درویش دوست
بسی بر سَر خلق پاینده دار غم از گردش روزگارش مباد |
که آسایش خَلق در ظلّ اوست
به توفیق طاعت دلش زنده دار وز اندیشه بَر دل غبارش مباد |
||||
بوستان سعدی(مثنوی) | |||||
آذرپژوهش(دکلمه) | |||||
دل و کشورت جمع و معمور باد
جوان و جوانبخت و روشن ضمیر |
ز مُلکت پراکندگی دور باد
به دولت جوان و به تدبیر پیر |
||||
بوستان سعدی(مثنوی) | |||||