یک شاخه گل ۳۸۳

رضا معینی (دکلمه)

با من صنما دل یكدله كن

مجنون شده ام از بهر خدا

گر سر ننهم آنگه گله كن

زان زلف مرا یك سلسله كن

مولانا (غزل)

عبدالوهاب شهیدی (آواز)

چون گریزم جان كه بی تو زنده نیست

جان من بستان تو ای جانرا اُصول

سایه خود از سر من بر مدار

بانگ آبم من بگوش تشنگان

برجه ای عاشق بر آور اضطراب

بی خداوندیت بوده بر هر دلی است

زآنكه بی تو گشته ام از جان ملول

بی قرارم ، بی قرارم ، بی قرار

همچو باران می رسم از آسمان

بانگ آب و تشنه و وآنگاه خواب

مولانا (مثنوی)

آن دلبر من آمد بر من

گفتم به خدا گر تو بروی

زنده شد از او بام و در من

امشب نزید این پیكر من

مولانا (قصیده)

شهیدی (تصنیف)

با من صنما دل یكدله كن

مجنون شده ام از بهر خدا

گر سر ننهم آن گه گله كن

زان زلف مرا یك سلسله كن

مولانا (قصیده)

حق گو مددی یا حق مددی

حق گو مددی مولا مددی

آخر تو شبی رحمی نكنی

تو سرو و گلی من سایه تو

بر رنگ و رخ همچون زر من

من كشته تو ، تو حیدر من

مولانا (قصیده)

حق گو مددی یا حق مددی

حق گو مددی مولا مددی

تازه شد از او باغ و بر من

ای روی خوشت دین و دل من

شاخ گل من ، نیلوفر من

ای بوی خوشت پیغمبر من

مولانا (غرل)

حق گو مددی یا حق مددی

حق گو مددی مولا مددی

من خشك لبم، من چشم ترم

باده نخورم ور زانك خورم

این است مها خشك و تر من

او بوسه دهد او بر ساغر من

حق گو مددی یا حق مددی

حق گو مددی مولا مددی

با من صنما دل یكدله كن

ای مطرب دل زان نغمه خوش

گر سر ننهم آن گه گله كن

این مغز مرا پر ولوله كن

با من صنما دل یكدله كن

من خشك لبم من چشم ترم

شاخ گل من ، نیلو فر من

این است مها خشك و تر من