یک شاخه گل ۴۴۶

زهره قرین شد با قمر، طوطی قرین شد با شكر

رقصی كنید ای عارفان ، چرخی زنید ای منصفان

خوش می روی بر رای ما ، خوش می گشایی پای ما

قومی چو دریا كف زنان ، چون موج ها سجده كنان

هر دم بود عیدی دگر از شاه خوش سیمای ما

در دولت شاه جهان، آن شاه جان افزای ما

خوش می بُری كف های ما، ای یوسف زیبای ما

بادا مبارك در جهان، این سور و این سودای ما

ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا 

ای سرخوشان ای سر خوشان آمد طرب دامن كشان

آمد شراب آتشین، ای دیو غم كنجی نشین 

بار دگر آغاز كن، آن پرده ها را ساز كن

از آسمان آمد ندا كای ماهرویان الصلا

بگرفته ما زنجیر او، بگرفته او دامان ما

ای جان مرگ اندیش رو، ای ساقی باقی درآ

بر جمله خوبان ناز كن، ای آفتاب خوش لقا

روزی بس خرم است می گیر از بامداد

خواسته داری و ساز بی غمیت هست باز

مرغ دل انگیز گشت باد سمن بیز گشت

بلبل باغی به باغ ، دوش نوایی بزد

هیچ بهانه نماند ، ایزد دادِ تو داد

ایمنی و عز و ناز فرخی و دین و داد

بلبل شبخیز گشت نغزتر گشاد

خوبتر از باربد ،خوبتر* از بامشاد

باز آفتاب دولت بر آسمان بر آمد

باز آن شهی در آمد كو قبلۀ شهانست

سرگشتگان سودا جمله سوار گشتند 

آن پادشاه اعظم در بسته بود محكم

باز آفتاب دولت بر آسمان بر آمد 

باز آرزوی جان ها از راه جان در آمد

باز آن مهی بر آمد كز ماه بر تر آمد

كان شاه یكسواره در قلب لشكر آمد

پوشیده دلق آدم امروز بر در آمد

باز آرزوی جان ها از راه جان در آمد

ای سور ما ، ای نور ما ، ای دولت منصور ما

ای رستخیزِناگهان ، وی رحمت بی منتها

ما رخ زشكر افروخته ، با موج و بحر آموخته

جوشی بنه در شور ما ، تا مِی شود انگور ما

ای آتشی افروخته در بیشه ی اندیشه ها

زان سان كه ماهی را بود دریا و طوفان جانفزا

آفتابی شد درخشان زان همایون گاه

تاجداری كه زهره و مه و مهر 

چیست آن آفتاب؟ رایِ ملك

پرتو افكند تاج شاهی به فرقِ شاهنشاه

زین طالعش به جان برند پناه

چیست این ذات ؟ ذات اقدسِ شاه