برگ سبز ۸۲

      
دکلمه: روشنک        
 

چشم بگشا كه جلوة دلدار                              

این تماشا چو بنگری گویی                           

به تجلی است از در و دیوار

لیس فی‌الدار غیرهُ دیّار

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: روشنک    
  گل چیست اگر دل زغم آزاد نباشد ؟                 از گل چه گشاید چو دلی شاد نباشد؟  
      وحشی بافقی (غزل)
دکلمه: روشنک    
 

آسوده دلا حال دل زار چه دانی 

شب تا به سحر خفته به خلوتگه نازی   

هرگز نخلیده به كف پای تو خاری                            

ای فاخته پرواز كنان بر سر سروی 

جامی تو و جام می و بیهوشی و مستی 

خونخواری عشاق جگر خوار چه دانی؟

بیخوابی این دیدۀ بیدار چه دانی؟

آزردگی سینۀ افگار چه دانی؟

درد دل مرغان گرفتار چه دانی؟

راه و روش مردم هشیار چه دانی؟

 
      جامی (غزل)
     
دکلمه: روشنک    
 

خود رنجم و خود صلح كنم عادتم اینست                       

با خاك من آمیخته خونابۀ حسرت                             

یك روز تحمل نكنم طاقتم اینست

زین آب سرشتند مرا طینتم اینست

 
      وحشی بافقی (غزل)
       
آواز: محمودی خوانساری    
 

دوش در حلقۀ ما  قصۀ گیسوی تو بود             

دل كه از ناوك مژگان تو در خون می گشت                 

تا دل شب سخن از سلسلۀ  موی تو بود

باز مشتاق كمانخانۀ ابروی تو بود

 
      حافظ (غزل)
       
دکلمه: روشنک    
 

دل كه از ناوك مژگان تو در خون می گشت                 

دل كه از ناوك مژگان تو در خون می گشت                 

باز مشتاق كمانخانۀ ابروی تو بود

باز مشتاق كمانخانۀ ابروی تو بود

 
      حافظ (غزل)
       
آواز: محمودی خوانساری    
 

عالم از شور و شَر عشق خبر هیچ نداشت                     

من سرگشته هم از  اهلِ سلامت بودم               

به وفای تو كه بر تربت حافظ بگذر               

فتنه انگیزِ جهان غمزۀ جادودیِ تو بود

دام راهم شكنِ  طُره ی هندوی تو بود 

كز جهان می شد و در آرزویِ رویِ تو بود

 
      حافظ (غزل)
       
دکلمه: روشنک    
  زیبد كه زدرگاهت نومید نگردد باز                           آن كس كه به امیدی بر خاك درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
گوینده: روشنک    
  این هم برگ سبزی بود تحفۀ درویش ؛ علی نگهدار شما .  
       
       
       
       
       
       

Back to programme page