ادب

بیضایی، حسین فرزند حسن بیضایی ( تو ۱۳۰۹ش) متخلص به «ادب» در کاشان به دنیا آمد. وی در خانواده‌ای رُشد و نمو یافت که بیشتر ‌آنها اهل شعر و ادب بوده‌اند. ادیب بیضایی و ذکایی بیضایی عموهای او بوده و با حسن پرتو بیضایی عموزاده است. ادب تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند و در ۱۳۲۵ ش به تهران مهاجرت کرد و در «انجمن ادبی تهران» که به ریاست عمویش ذکایی بیضایی تشکیل می‌شد، عضو ثابت آن بود و در ضمن بدیع و عروض و قافیه را نزد عموی خود فرا گرفت و با فنون شعر و رموز آن آشنایی یافت و نیز به چند محفل ادبی دیگر در تهران راه یافت، وی به‌تدریج شهرت و شکوفایی پیدا کرد. ادب از شاعران غزلسراست و از شیوۀ صائب پیروی می‌کند و غزل را هم خوب می‌سراید. او در میان شاعران متقدم به سعدی دلبستگی خاصی دارد و از حبسیات مسعود سعد سلمان هم بهره می‌برد.

سخنوران نامی معاصر ایران (۱/۲۰۲).