عنایت اصفهانی

عنایت اصفهانی، میرعبدالوهاب معموری (تو ۱۰۳۰ ق) شاعری که متخلص به «عنایت» و از سادات مشهور اصفهان بود. در فنون مختلف به‌ویژه سیاق و حساب مهارت داشت، به هندوستان رفت و در آنجا منصب امیری یافت و چندی صاحبدیوان شاهزاده سلطان پرویز بود. در ۱۰۲۴ ق به خواستۀ خود از ریاست دیوان آن شاهزاده کناره‌گیری کرد و به ریاست دیوان صوبۀ سرهند و غیره مشغول شد. تقی اوحدی در ۱۰۳۰ ق او را در آگرۀ هند ملاقات کرده است. از آثارش می‌توان مثنوی در بحر فرهاد و شیرین، نظامی گنجوی و دیوان شعر در حدود ۵۰۰۰ بیت غزل و قصیده را نام برد.

فرهنگ سخنوران (۶۵۶).